Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Σημεία σύγκλισης βρήκαν ΔΗΜΑΡ - Οικολόγοι Πράσινοι - Κοινωνική Συμφωνία

Απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από το τραπέζι διαλόγου...

Watch live streaming video from ecogreenstv at livestream.com

από την Καθημερινή

Σε έναν κοινό τόπο με πολλά σημεία σύγκλισης στις προτάσεις επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου βρέθηκαν απόψε οι Οικολόγοι Πράσινοι με την ΔΗΜΑΡ και την Κοινωνική Συμφωνία, στην ανοιχτή συζήτηση διαλόγου που άνοιξαν με μία ευρύτερη πρόσκληση προς τα κόμματα που θεωρούν ότι δεν υπήρξε διαπραγμάτευση του μνημονίου.
Τις προτάσεις των κομμάτων τους κατέθεσαν ο Γιάννης Παρασκευόπουλος υποψήφιος του ψηφοδελτίου Επικρατείας των Οικολόγων Πρασίνων, ο Σάκης Παπαθανασίου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ και ο Ανδρέας Ποταμιάνος, υποψήφιος βουλευτής Κοινωνικής Συμφωνίας, υπό τον συντονισμό του δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου.

Εντός του ευρώ πάση θυσία, ώστε να μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην ΕΕ, αν όχι τώρα, στην πορεία, απαραίτητη αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόστηκαν μέχρι τώρα, ένα σοβαρό Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας με βάση την ανάπτυξη, την αντιμετώπιση της ανεργίας και όρους στοιχειώδους αξιοπρεπούς διαβίωσης των Ελλήνων, αρχικό βραχύ πάγωμα και επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου, ήταν το έδαφος που βρήκαν σύμφωνους, με μικρές διαφοροποιήσεις σε επιμέρους σημεία, τους εκπροσώπους των τριών κομμάτων στο καίριο ερώτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με νέους όρους.

Κοινή πεποίθηση όλων ότι...

Προς ένα "αντιμνημονιακό" μνημόνιο;

...ή χωρίς καθόλου μνημόνιο;

από την Μεταρρύθμιση (του ειδικού συνεργάτη Τ.Χ.)

Μετεκλογικά διλήμματα
Οι εκλογές ανέδειξαν ως ζητούμενο των μελλοντικών εξελίξεων την αναζήτηση τρόπου παραμονής στο ευρώ με επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Ταυτόχρονα όμως ανέδειξαν και τα ψευτοδιλήμματα της διαμάχης περί δήθεν νομιμοποίησης της όποιας μελλοντικής ελληνικής κυβέρνησης μέσω της καταγγελίας ή μη των όρων του μνημονίου.

Το ζήτημα δεν ήταν ποτέ αυτό, και θεωρώ ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου καταλαβαίνει πλέον καθαρά ότι οι αυταπάτες κοστίζουν. Μια μονομερής καταγγελία των δεσμεύσεων ενός κράτους θα αναιρούσε και τις υποχρεώσεις των άλλων μερών απέναντί του. Πολύ πριν προλάβει να αρνηθεί την πληρωμή των πιστωτών, η χώρα δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. 
Αντίθετα, το ζήτημα ήταν και είναι οι απαντήσεις που θα δοθούν σε δύο πολύ υπαρκτές προκλήσεις.

Η πρώτη πρόκληση σχετίζεται με τις ελάχιστες προϋποθέσεις ώστε μια ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση προς ένα ευνοϊκότερο μνημόνιο να μη περάσει πρώτα από την περαιτέρω χειροτέρευση της ήδη τραγικής κατάστασης της οικονομίας. 
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί ευνοϊκότεροι όροι δεν σημαίνουν γρηγορότερη αποδέσμευση από το όποιο μνημόνιο, αλλά το αντίθετο - προϋποθέτουν την επιμήκυνσή του ώστε να χαλαρώσουν τα μέτρα του! 
Όσο πιο έγκαιρα και με σαφήνεια γίνει αυτό τόσο το καλύτερο. Τέτοιες διαπραγματεύσεις παίρνουν χρόνο και το διάστημα πριν την κατάληξή τους δεν προβλέπεται να λειτουργήσει θετικά για την οικονομία, αλλά αντιθέτως θα αυξήσει τις πιθανότητες πηγαίνοντας για (επιπλέον) μαλλί, να βγούμε εμείς σαν χώρα κουρεμένοι.

Η δεύτερη πρόκληση είναι να προσδιορισθεί ποιά σημεία του μνημονίου επιδέχονται επαναδιαπραγμάτευση – το PSI, τα μέτρα ή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; 

Γ. Δραγασάκης: Παράθυρο μετεκλογικής συνεννόησης με σχέδιο SOS για την οικονομία



Ψύχραιμες και λογικές απόψεις από μια από τις λιγοστές υπεύθυνες φωνές του Συριζα - απόψεις που είναι απαραίτητο να καταγραφούν, όχι μόνο γιατί σηκώνουν σοβαρή συζήτηση αλλά και γιατί βρίσκονται στον αντίποδα της λαϊκιστικής καθημερινής εκστρατείας του κόμματος αυτού που με τις αντιφατικές του θέσεις και κυρίως την εμμονή στην μονομερή καταγγελία του μνημονίου, κινδυνεύει ήδη να προκαλέσει το μοιραίο ατύχημα εξόδου μας από την ευρωζώνη. Δείτε τις:


από το capital.gr
Την ανάγκη για εκπόνηση εναλλακτικών σχεδίων εκτάκτου ανάγκης σε τεχνοκρατικό επίπεδο αναφορικά με την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής απόκλισης και της κατάστασης στην οικονομία σημειώνει στην εφ όλης της οικονομικής ύλης συνέντευξή του στο CapitalTV και τον Σπύρο Δημητρέλη ο βουλευτής Β΄ Αθήνας και επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννης Δραγασάκης.
Αυτά τα εναλλακτικά σχέδια, όπως υποστηρίζει, μπορούν να εκπονηθούν άμεσα από τεχνοκράτες που θα επιλεγούν από τα κόμματα με επιστημονικά κριτήρια στο πλαίσιο του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), του ΚΕΠΕ ή του ίδιου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και “να καθήσουμε να μιλήσουμε πολιτικά μετά τις εκλογές”. 
Παράλληλα, εξηγεί ότι όσα ακούστηκαν για τις καταθέσεις τις τελευταίες ημέρες είναι απλές "σκέψεις και ιδέες" στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν συζητηθεί συλλογικά στο κόμμα και προσθέτει ότι σε κανένα σχέδιο που έχει επεξεργαστεί το κόμμα δεν περιλαμβάνεται ως συστατικό η δέσμευση καταθέσεων. Για το θέμα της εκροής των καταθέσεων παραθέτει τη δική του “σκέψη” για την εφαρμογή ενός φόρου εξόδου κεφαλαίων, αντί του “παράλογου” φόρου που επιβάλλεται στον επαναπατρισμό καταθέσεων. Επίσης ο κ. Δραγασάκης προτείνει αναφορικά με βασικά σημεία της οικονομίας τα εξής:

Έξοδος από την κρίση
Προτείνει την εκπόνηση ενός 10ετούς σχεδίου για την οικονομία. Δεν λειτουργεί οικονομικά η συνταγή της “εσωτερικής υποτίμησης”. Χρειάζεται αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης. Δεν μπορεί η αριστερά να εγγυηθεί την επιστροφή στο προηγούμενο επίπεδο ζωής με το παλιό σύστημα το οποίο έχει καταρρεύσει

“Μιλάμε για ριζικές μεταρρυθμίσεις παντού”. 
Επαναδιαπραγμάτευση των πάντων και επιδίωξη μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης. 
Όχι σε μονομερείς ενέργειες που θα φέρουν τη χώρα σε μειονεκτική θέση. “Πρέπει να έχουμε μια εξίσωση επιβίωσης”, λέει χαρακτηριστικά.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ζητείται ελπίς ή μήπως σοβαρότητα;



από τον Αντίλογο
Η διαφορά ανάμεσα στον ενήλικο από τον ανήλικο, έγκειται κυρίως στο βαθμό υπευθυνότητας και αντίδρασης σε κρίσιμες καταστάσεις. Ενώ ο ενήλικος πρέπει να πάρει μια απόφαση και να αντιδράσει με σοβαρότητα αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων του, ο ανήλικος αφ ενός δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες και αφ ετέρου εφευρίσκει μια δικαιολογία –πολλές φορές υπερβολικά αφελή- για την «αθώωση» του. Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι ενδεχομένως πως αντιδρά με την ανωριμότητα ενός ανήλικου στις κρίσιμες στιγμές για το παρόν και το μέλλον της. Μόνο που πλέον έχει ενηλικιωθεί…
Σύμφωνοι, η χώρα μας σαν κρατική οντότητα έχει πολύ μικρή ιστορία σε σχέση με τους εταίρους της. Θα μπορούσαμε να κάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων για το κάτω από ποιες συνθήκες διαμορφώθηκε το σημερινό κράτος, τις εσωτερικές αναταραχές, της επίδραση του ξένου παράγοντα κλπ. Μόνο που έτσι θα χαθούμε στη θεωρία.

Από το 1974 και μετά η Ελλάδα μετράει τα πιο ελεύθερα χρόνια της ιστορίας της. 
Όχι με το ιδεατό επίπεδο δημοκρατίας που θα θέλαμε, αλλά σίγουρα με την ευλογία του να αποφασίζει ο λαός με την ψήφο του για το ποιοι τον εκπροσωπούν. 
Το μορφωτικό επίπεδο ανέβηκε, η πρόσβαση στην ενημέρωση έπαψε να αποτελεί ταμπού για τους κρατούντες, η επαφή με ξένες κουλτούρες έγινε προνόμιο όλων. 
 Οι ορίζοντες άνοιξαν και το μόνο που απέμενε ήταν να απλώσουμε το χέρι και να αδράξουμε την ευκαιρία. Να ενηλικιωθούμε. 
Μόνο που αντί για ενηλικίωση, προτιμήσαμε τον παλιμπαιδισμό μας. Την ανευθυνότητα απέναντι στην ευθύνη, το σήμερα χωρίς τη σκέψη του αύριο, τη δικαιολογία για την αδράνεια και την υστέρηση. 
Ξενοφοβία, στερεότυπα, κουτοπονηριά και βόλεμα σε ένα τραγικό μείγμα δικαιολόγησης της στάσης μας. Το σύνδρομο ότι αποτελούμε τον ομφαλό της γης σαν το παιδί που πρέπει να είναι πάντα στην προσοχή όλων και που πρέπει να του κάνουν το χατίρι ποτέ δεν μας εγκατέλειψε.
Με αυτά και πολλά άλλα αντίστοιχα χαρακτηριστικά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας στη δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης που μας έφερε στο μάτι του κυκλώνα ως αδύναμο κρίκο. Για το πώς και το γιατί έχουν γίνει χιλιάδες αναλύσεις. Το ζήτημα είναι πως βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο, σε ένα σταυροδρόμι που το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να δείξουμε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας σοβαρότητα και μάλιστα επιτακτικά. Ως πολίτες, ως άτομα ξεχωριστά και κυρίως ως ψηφοφόροι. 
Το παραμύθι των κακών πολιτικών και του αθώου λαού τελείωσε. 
Στις εκλογές επιλέξαμε για άλλη μια φορά να μας εκπροσωπήσουν πρόσωπα...

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ: Πακτωλός ή αερολογία;



Πώς κάθε ελπίδα πια δεν χάνει ο νους,
όταν σε κούφια λόγια είν’ κολλημένος.
Ψάχνει άπληστα στο χώμα θησαυρούς
κι είν’ αν σκουλήκια βρει ευτυχισμένος! 
Γκαίτε




του Γιάννη Τσιρώνη

Πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ επιτέθηκε στους Οικολόγους Πράσινους, επειδή διαφωνούν με την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων. Εμποδίζουν έτσι οι άθλιοι Οικολόγοι την ανάπτυξη της χώρας. Είναι όμως η εξόρυξη πετρελαίου η λύση για την ελληνική οικονομία; Ποιοι αποκρύπτουν τα «τεράστια» αποθέματα μαύρου χρυσού εμποδίζοντας την ανάπτυξη και την ανεξαρτησία της χώρας μας;
Για να μελετήσουμε την συνεισφορά του πετρελαίου στην ανάπτυξη και την προκοπή κάθε χώρας, επιλέξαμε να συγκρίνουμε τις παρακάτω χώρες, με την Ελλάδα:

  • Το Κατάρ, τη πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, που αναπτυξιακά στηρίζεται στο πετρέλαιο.
  • Τη Νορβηγία και τη Ρουμανία ως παραδείγματα πετρελαιοπαραγωγών χωρών με εντελώς διαφορετικές οικονομίες.
  • Τη Σουηδία και την Αυστρία ως παραδείγματα χωρών, που παράγουν ελάχιστο πετρέλαιο, και γειτονεύουν με τις δύο προηγούμενες.
  • Τον Ισημερινό και τη Βενεζουέλα, ως χώρες με μεγάλη παραγωγή πετρελαίου στην Αμερική.
  • Τη Τουρκία λόγω γειτνίασης.
Εξαιρέθηκαν χώρες, όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ρωσία και η Κίνα, που λόγω μεγέθους και στρατηγικού ρόλου δεν συγκρίνονται με τις παραπάνω. Επίσης η λίστα δεν συμπληρώθηκε με τις υπόλοιπες αραβικές χώρες είτε γιατί οι οικονομίες τους είναι πολύ παραπλήσιες με το Κατάρ, είτε γιατί, λόγω κοινωνικών συγκρούσεων ή πολέμων, βρίσκονται σε πολύ κακή θέση.

Στις γενικές προϋποθέσεις δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι:

1. Η Ελλάδα θα είναι πιθανά η μοναδική χώρα στον κόσμο, που θα εξορύσσει πετρέλαιο από μία κλειστή θάλασσα με τόσο ευαίσθητο οικοσύστημα και τόσο τεράστια τουριστική αξία. Αντίστοιχα κλειστή θάλασσα είναι η Κασπία, που έχει υποστεί σοβαρότατη οικολογική καταστροφή, από την εξόρυξη και την κατεργασία του πετρελαίου. Οι υπόλοιπες χώρες είτε έχουν αποθέματα στην ξηρά, είτε εκμεταλλεύονται αποθέματα σε ανοιχτές θάλασσες. 
2. Η Ελλάδα έχει μία πολύ κρίσιμη γεωπολιτική θέση. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν σοβαρά πετρελαϊκά αποθέματα, το κόστος «ανεξαρτησίας», που ήδη είναι τεράστιο λόγω των εξοπλισμών, θα πρέπει να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο: Όταν γνωρίζουμε ότι σημαντική παράμετρος για τους πολέμους και την αστάθεια στην Μέση Ανατολή, είναι το πετρέλαιο, είναι αφέλεια να ελπίζουμε ότι μεγάλοι παίκτες όπως οι ΗΠΑ, θα αφήσουν την Ελλάδα να κάνει του κεφαλιού της. Οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες, έχουν υποστεί πολύ μεγαλύτερες διπλωματικές ή ένοπλες παρεμβάσεις από τις υπόλοιπες. Στο γεωπολιτικό ζήτημα δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός, ότι με ευθύνη της Τουρκίας δεν έχουμε ακόμα επιλύσει το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, ούτε τα χωρικά μας ύδατα. 
3. Μόνο επτά (μαζί με τους κολοσσούς ΗΠΑ, Ρωσία, Καναδά, Ινδία και η Μεγάλη Βρετανία) από τις 30 μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες έχουν διαχρονική δημοκρατία. 
4. Ακόμα και εάν έχουμε σημαντικά αποθέματα πετρελαίου, οι εξορύξεις θα αρχίσουν να έχουν σημαντική συνεισφορά στο ΑΕΠ μετά από μία τουλάχιστον δεκαετία. Μέχρι τότε, πιθανά το κόστος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα έχει οδηγήσει σε μεγάλη μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων.
Μετά από αυτές τις διευκρινήσεις ας διαβάσουμε τα οικονομικά στοιχεία από τις παραπάνω χώρες, ας σχολιάσουμε την κάθε μία χωριστά και ας βγάλουμε τα συμπεράσματα μας:

Πώς θα επιβιώσει η χώρα; Οι Πράσινες λύσεις

Πολιτικός διάλογος, πράσινες μεταρρυθμίσεις, εναλλακτικές προτάσεις, ευρωπαϊκές συμμαχίες 



του Νίκου Χρυσόγελου*

Στον δρόμο για τις νέες εκλογές

Πάμε λοιπόν σε εκλογές. Τα κόμματα έδειξαν ότι δεν κατανόησαν το διπλό μήνυμα των εκλογών της 6ης Μαίου. Οι πολίτες καταδίκασαν τα δυο κόμματα και τις πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία αλλά ζήτησαν να διαμορφωθεί και μια νέα κυβερνητική πρόταση και μια νέα πολιτική που να προσφέρει λύσεις. Η απάντηση που έδωσαν τα κόμματα ήταν “βλέποντας και κάνοντας”, μετά τις εκλογές.
Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων έχει αποτύχει και οδηγεί σε οδηγεί σε βαθιά ύφεση, σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής, σε κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας και σε έκρηξη της ανεργίας. Μια τέτοια κοινωνικά άδικη κι αναποτελεσματική πολιτική δεν μπορεί να έχει την υποστήριξη της κοινωνίας, όπως επιβεβαιώθηκε κι από τα εκλογικά αποτελέσματα. 
Όμως, σε μια εποχή που ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, οι κοινωνικές υποδομές καταρρέουν, η πραγματική οικονομία διαλύεται, χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις για άμεσες λύσεις ακόμα κι αν δεν υπάρχει συμφωνία για τη σύνθεση μιας κυβέρνησης. Χρειάζεται, επίσης, σοβαρή συζήτηση για το ποιά μπορεί να είναι η σύνθεση της κυβέρνησης μετά τις νέες εκλογές αλλά κυρίως ποιο μπορεί να είναι ένα κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο σχέδιο διάσωσης της χώρας.
Η πολιτική που έχει χάσει το νόημά της
Το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να βάζει το μικροκομματικό συμφέρον πάνω από την επιβίωση της κοινωνίας και των πολιτών. Πολίτες και κόμματα αποκηρύσσουν την πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα αλλά δεν κάνουν αυτοκριτική για το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας που αποδείχτηκε ότι δεν οδηγούσε σε ευημερία και βιωσιμότητα αλλά, αργά ή γρήγορα, σε πολλαπλή χρεοκοπία. 
Σίγουρα η ελληνική κρίση είναι και παράγωγο της σημερινής μορφής της ευρωζώνης. Υπάρχει, όμως, ελπίδα χωρίς να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία και τις δικές μας παθογένειες; 
Πώς θα γίνει αυτό όταν τα κόμματα συζητάνε με συνθήματα και δεν παρουσιάζουν τις προτάσεις τους με αξιόπιστο, κατανοητό και πειστικό τρόπο για το ποια θα είναι η διαφορετική - ως προς την εφαρμοζόμενη - στρατηγική που θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο που έχουμε φτάσει; Προς το παρόν ακούμε μόνο συνθήματα κι όχι συνεκτικά σχέδια.

Άμεσες λύσεις για όσους βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης

Ενώ, λοιπόν, η χώρα βρίσκεται σε βαθιά κρίση και απειλείται με πλήρη κατάρρευση, οδεύουμε ξανά σε εκλογές χωρίς τα κόμματα να έχουν...

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Joschka Fischer: Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΑΜΝΗΣΙΑΣ

Εμείς οι Γερμανοί ας μην καταστρέψουμε για τρίτη φορά την Ευρώπη
Η κατάσταση της Ευρώπης είναι σοβαρή. Πολύ σοβαρή. Ποιος θα το περίμενε πως ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον θα απηύθυνε έκκληση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρουν το θάρρος να δημιουργήσουν μια δημοσιονομική ένωση, με ένα κοινό προϋπολογισμό και κοινή φορολογική πολιτική καθώς και συλλογικά εγγυημένο δημόσιο χρέος; Και ο Κάμερον ακόμη υποστηρίζει ότι μια βαθύτερη πολιτική ενοποίηση είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η αποδιάρθρωση διάλυση της ευρωζώνης.
Ένας συντηρητικός Βρετανός πρωθυπουργός! Εδώ το σπίτι της Ευρώπης έχει αρπάξει φωτιά και η Ντάουνινγκ Στριτ ζητά μια λογική και αποφασιστική αντίδραση από την πυροσβεστική.
Δυστυχώς η πυροσβεστική καθοδηγείται από την Γερμανία και την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ. Με αποτέλεσμα η Ευρώπη να συνεχίζει την προσπάθεια να σβήσει τη φωτιά ρίχνοντας της βενζίνη – δηλαδή αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται από τη Γερμανία -, με άμεση συνέπεια, μέσα σε τρία χρόνια μόλις, η χρηματοπιστωτική κρίση της Ευρωζώνης να έχει καταλήξει υπαρξιακή κρίση για την ίδια την Ευρώπη.
Ας μην αυταπατώμεθα: αν καταρρεύσει το ευρώ, το ιδιο θα συμβεί και με την Ε.Ε., την μεγαλύτερη οικονομία της υφηλίου, προκαλώντας παγκόσμια οικονομική κρίση τέτοιου μεγέθους που οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν θα την έχουν βιώσει ξανά. Η Ευρώπη είναι στο χείλος της αβύσσου και σίγουρα θα γκρεμιστεί, εκτός αν η Γερμανία και η Γαλλία καταφέρουν κι αλλάξουν πορεία.
Οι πρόσφατες εκλογές σε Γαλλία και Ελλάδα, μαζί με τις δημοτικές εκλογές στην Ιταλία και τη συνεχιζόμενη έκρυθμη κατάσταση σε Ισπανία και Ιρλανδία, μας έδειξαν πως ο κόσμος έχει πλέον χάσει την εμπιστοσύνη του σε αυτά τα μέτρα αυστηρής λιτότητας που έχει επιβάλλει η Γερμανία. Το θανάσιμα επικίνδυνο φάρμακο της Μέρκελ βρέθηκε αντιμέτωπο με την πραγματικότητα – και τη δημοκρατία.

Μαθαίνουμε ξανά με σκληρό τρόπο πως όταν αυτού του είδους η λιτότητα εφαρμόζεται στην κορύφωση μιας κρίσης οδηγεί μόνο στην ύφεση. Αυτό θα έπρεπε να είναι κοινός τόπος: ήταν, άλλωστε, το βασικό δίδαγμα...

Γιατί πυροβολούν τον Κόκκινο Ντάνι

 Ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με προσωπικές επιθέσεις στην κριτική του φίλου της Ελλάδας Κον-Μπεντίτ

του Μιχάλη Μητσού
Όταν σου επιτίθεται το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, τα πράγματα είναι απλά: τους κατηγορείς ότι πρώτα κατέστρεψαν την Ελλάδα και ύστερα την παρέδωσαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, άρα δεν δικαιούνται διά να ομιλούν. Όταν σου επιτίθενται από το ΚΚΕ, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά: τους καταλογίζεις ότι «χάνουν μια ιστορική ευκαιρία για την ενότητα της Αριστεράς» και καθαρίζεις. Όταν σε απειλεί η Μέρκελ, κάνεις πάρτι: πρώτα να καταβάλει η κυρία τις γερμανικές αποζημιώσεις και ύστερα να ασκεί κριτική. Τι γίνεται όμως όταν χαρακτηρίζει «παράλογο» και «ανόητο» το πρόγραμμά σου ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ;
Τότε καταφεύγεις σε προσωπικές επιθέσεις. 
Πρόκειται, λες, για «αμφιλεγόμενο πρόσωπο» (και ο νοών νοείτω). «Εχει κάνει τα πάντα και τα αντίθετά τους» (κρατήστε με να μην πω περισσότερα). 
Ή γίνεσαι πιο συγκεκριμένος, θυμίζοντας ότι ο τύπος αυτός είχε υποστηρίξει τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Γιατί λοιπόν να μην υποστηρίξει σήμερα τον μνημονιακό βομβαρδισμό της Ελλάδας;
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από την αυστηρή κριτική που άσκησε στις θέσεις του ο συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη Τετάρτη με τους έλληνες Οικολόγους Πράσινους στο Στρασβούργο. Τις ίδιες θέσεις επανέλαβε ο πρώην «κόκκινος» και σήμερα «πράσινος» Ντάνι σε συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό «Challenges». 
Πώς είναι δυνατόν - αναρωτήθηκε - να υπόσχεται η άκρα Αριστερά επιστροφή των μισθών στα παλιά επίπεδα και ελάχιστο μισθό 1.300 ευρώ τον μήνα όταν γνωρίζει ότι τα ταμεία είναι άδεια; Με τι χρήματα θα εκπληρώσει τις υποσχέσεις της όταν, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της, η ευρωπαϊκή βοήθεια θα έχει σταματήσει;
Για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η «μνημονιακή» αυτή επιχειρηματολογία έρχεται σε αντίθεση με το αριστερό παρελθόν του Κον-Μπεντίτ. 

Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει σιγά σιγά την γραμμή του για να τραβήξει και ψήφους πέραν της διαμαρτυρίας. Σημερινή Αυγή: νέα ορολογία - "δίκαιη δημοσιονομική προσαρμογή";  Σαν πολύ "μνημονιακό" νερό δεν βάζει στο κρασί του; Κιόλας; Τι παραπάνω είπε ο Ντάνι;
Στην πραγματικότητα, ο τελευταίος είναι ένας από τους συνεπέστερους, εντιμότερους και μαχητικότερους ευρωπαίους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών. 
Επιπλέον, είναι φίλος της Ελλάδας
Το απέδειξε τον Απρίλιο του 2010, όταν...

Αναγεννημένη "ευρωπαϊκή" Δεξιά εναντίον ενός πρόχειρα αυτοφιμωμένου ΣΥΡΙΖΑ των σταλινικών συνιστωσών;

Προς επανάληψη του ιδίου σκηνικού;

Βρισκόμαστε ήδη στην επανάληψη της προεκλογικής περιόδου, κυριολεκτικά "για την πλάκα του Συριζα". Όλες οι δημοσκοπήσεις όμως, δείχνουν επανάληψη του προηγούμενου σκηνικού. Με ανεβασμένη την πόλωση ωφελούνται όπως ήταν αναμενόμενο τα τρία πρώτα κόμματα και εξαφανίζονται τα "μικρά" του 19%. Όλη η ιστορία γίνεται για να νοθευτεί η επιθυμία του λαού, να λεηλατήσει ο νέος διπολισμός ότι μπορεί από τα άλλα κόμματα με τα διλήμματά του και να αλλάξει χέρια το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών. Μικροπολιτικό παιχνίδι στου κασίδη το κεφάλι.
Αλλά ακόμη και αν συμβούν οι επιθυμητές ανακατατάξεις, προς όφελος όσων μας έσυραν σε νέες εκλογές μέσα στις δυσμενέστερες συνθήκες που έχουν υπάρξει μεταπολιτευτικά για την χώρα και την επιβίωσή της, το σκηνικό δεν θα αλλάξει. Και θα ξαναζήσουμε το θέατρο του παραλόγου, όπου όλοι θέλουν κυβέρνηση αλλά κανείς δεν συμβιβάζεται να την κάνει...

Αντί για συνεργασίες θα παρακολουθούμε άνοστες θεατρικές κωλοτούμπες και πηδήματα στο κενό, απαίδευτων και ακατάλληλων πολιτικών με δήθεν ιδεολογικά όρια και κόκκινες γραμμές: λέξεις που ξεθωριάζουν με την ανάρμοστη καθημερινή τους χρήση, όπως Ευρώπη, δημοκρατία, εθνική συνεννόηση, αναδιαπραγμάτευση, ανάπτυξη κλπ Λέξεις που σβήνουν και χάνονται μέσα στην απαξίωση της ανευθυνότητας και την μικροπολιτικής.

Η Δεξιά αναγεννήθηκε δήθεν και από τυχοδιωκτικό όχημα του παλαβού ανευθυνοϋπεύθυνου μνημονιακοαντιμνημονιακού λόγου Σαμαρά έγινε "ευρωπαϊκή δύναμη"... Πόσα κρύβουν τα χαμόγελα των νέων συνεργατών θα το μάθουμε μετά...

Ο ΣΥΡΙΖΑ φίμωσε προσωρινά τις σταλινικές συνιστώσες της εξόδου από την ΕΕ και τις έκρυψε στο υπόγειο, έβγαλε μπροστά τους πιο λογικούς και ρεαλιστές πολιτικούς που διαθέτει ( Δραγασάκη, Σταθάκη ), τραβώντας τους για λίγο από το περιθώριο που τους είχε εκτοπίσει, μήπως και καθησυχάσει τους φοβισμένους από την ανετοιμότητα και ανεντιμότητά του, ψηφοφόρους που στρέφονται σιγά σιγά στον παλιό "καλό" δικομματισμό. 
Προσπαθεί να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ του 1981 αλλά δεν έχει ούτε την συγκρότηση ούτε την πληρότητα της δημαγωγίας ενός Ανδρέα Παπαδνρέου - μόνο ένα παιδί ακόμη, αρκούντως θρασύ αλλά και απαίδευτο στη ζωή, που κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και ειδικά στο ευαίσθητο θέμα των ευρωπαϊκών μας συμμαχιών κουνώντας το δάχτυλο στο σύμπαν...
Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια τέτοια πόλωση; 
Απολύτως τίποτα!
Η αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου με παραμονή μας στην ευρωζώνη, η ύπαρξη συνεργασιών για κυβέρνηση που θα διαχειριστεί με επάρκεια τα παραπάνω και η αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης στην πορεία ανάκαμψης της χώρας μας, δεν φαίνονται να ικανοποιούνται από την επερχόμενη κοκορομαχία. 
Ούτε ο τρίτος πόλος μοιάζει να κινείται με πρόταση. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ...

"Στην Ελλάδα ο συμβιβασμός εξισώνεται με την προδοσία ενώ συνιστά την ουσία της δημοκρατίας"

Μ. Παπαγιαννάκης: Ο ρόλος που δεν πήρε

της Βάσως Κιντή

Σήμερα, 26 Μαΐου, συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον θάνατο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Πολλοί τον μνημονεύουν το τελευταίο διάστημα γιατί σκέφτονται πόσο σημαντικό ρόλο θα μπορούσε να παίξει στις εξελίξεις.

Ήταν από τους πολιτικούς που δεν κρυβόταν από τη πραγματικότητα, μιλούσε συγκεκριμένα, μελετημένα και ειλικρινά. Πίστευε στους θεσμούς και στις μεταρρυθμίσεις από πολύ παλαιά και αγωνίστηκε με πάθος για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. 
Ήταν κοσμοπολίτης, ευρωπαίος και φεντεραλιστής όταν πολλοί χάνονταν σε ανούσιες λεπτομέρειες και περιχαρακώνονταν στα όρια της αυλής τους. Κινούνταν με άνεση στην ευρωπαϊκή σκηνή και είχε τον σεβασμό, αλλά και την αγάπη, αντιπάλων και φίλων. Κι αυτό διότι τον διέκρινε η ευθύνη και η ευθύτητα. 
Έλεγε την αλήθεια χωρίς εμπάθεια, μισόλογα, στρογγυλέματα και μικροκομματικούς τακτικισμούς. Δεν ήταν κυνικός, ήθελε να λύνονται τα προβλήματα, νοιαζόταν για τους ανθρώπους.

Δεν φοβόταν, αντίθετα επεδίωκε τις συνεργασίες, τον διάλογο ακόμη και τον συμβιβασμό, όπως θύμισε χθες ο Τάκης Καμπύλης στην εκπομπή του στον 9.84. 
Στην Ελλάδα ο συμβιβασμός εξισώνεται με την προδοσία ενώ συνιστά την ουσία της δημοκρατίας ακριβώς διότι σε ένα περιβάλλον πολυφωνίας και πλουραλισμού δείχνει προς την αναγνώριση του άλλου και τη συνεννόηση. Όταν δεν είναι εξαναγκασμένος αλλά σταθερό στοιχείο της πολιτικής ζωής, οδηγεί στην πρακτική εξεύρεση λύσεων. Η δογματική προσκόλληση σε ιδεολογίες και η οχύρωση πίσω από αρχές (στην καλύτερη περίπτωση, γιατί υπάρχει και η προσχηματική επίκλησή τους) προδίδει εγωιστική εμμονή για αυτοδικαίωση και παραπομπή των λύσεων σε άλλους ή στις καλένδες. "Κρατάς τα χέρια σου λευκά και καθαρά αν δεν κάνεις τίποτε" έλεγε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης που αγωνίστηκε με σθένος ως αριστερός να βγάλει την αριστερά από τον αυτισμό και τον επαρχιωτισμό της.
Μακάρι η ανάμνηση του Μιχάλη Παπαγιαννάκη σήμερα να μην είναι απλώς νοσταλγική και ακίνδυνα μυθοποιητική αλλά οδηγός πολιτικής πράξης.

*από το protagon.gr

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Το bonus των 50 εδρών και ο νέος "αριστερός" αμοραλισμός του ΣΥΡΙΖΑ

Κάποτε...
Δημοσίευση: 16 Ιουλ. 2011, 15:41 Στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ: 
Άμεση προσφυγή σε εκλογές με απλή αναλογική ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας
Ο Αλέξης Τσίπρας στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (Φωτογραφία: ΑΠΕ  )
Το αίτημα της άμεσης προσφυγής στις κάλπες με το σύστημα της απλής αναλογικής έθεσε το Σάββατο ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας από το βήμα της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ που διεξάγεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο κ. Τσίπρας είπε ακόμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος για ανοιχτό πολιτικό διάλογο με μια σειρά από δυνάμεις με τις οποίες υπάρχουν μεν διαφορές, είναι όμως δευτερεύουσες μπροστά στο ιστορικό καθήκον που έχουν να αποτρέψουν τη λεηλασία του λαού και της χώρας. .Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Και Σήμερα...
Μια ζωή η Αριστερά όλων των αποχρώσεων, ζητούσε απλή αναλογική. Την θεωρούσε το μόνο ανόθευτο σύστημα έκφρασης των πραγματικών πολιτικών συσχετισμών και της  λαϊκής κυριαρχίας. Διαμαρτυρόταν πάντοτε έντονα για την αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος και της λαϊκής εντολής μέσω των καλπονοθευτικών νόμων που ο δικομματισμός επέβαλε με ειδική σκόπευση κάθε φορά για μαγείρεμα των πιθανών αποτελεσμάτων. Ακόμη και προϋπόθεση για κυβερνητική συνεργασία έβαζε μέχρι χθες η Αριστερά την απλή αναλογική. Μέχρι χθές...

Από σήμερα όμως, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η "αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι μπορεί να κερδίσει το καλπονοθευτικό bonus των 50 εδρών plus στο πρώτο κόμμα. Γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε στο πρωτοδικείο νέα ιδρυτική (!) καταστατική διακήρυξη στην οποία εμφανίζεται ως ενιαίο κόμμα -με την σιωπηρή συμφωνία των 12 συνιστωσών του που εξαφανίστηκαν σε μια βραδιά...
Νομικίστικα κόλπα για να πάρει το bonus. Να κλέψει έδρες από τα υπόλοιπα κόμματα, να αλλοιώσει τις πλειοψηφίες, τους συσχετισμούς και την πραγματική δύναμη των κομμάτων στην βουλή και να επιβάλει την παρουσία του στην νέα πολυκομματική κυβέρνηση ή και να επιτύχει αυτοδυναμία, "κλέβοντας"...
Αν αυτό είναι αριστερό τότε οι λέξεις έχουν χάσει πια την σημασία τους. Δεκαετίες αγώνων της αριστεράς, έβρισκαν στην κάλπη ένα απροσπέλαστο εμπόδιο  - την νομότυπη νοθεία. 
Τώρα στο όνομα ποιας Αριστεράς, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιήσουν την νοθεία για το μικροκομματικό τους όφελος; 
Στην πορεία αντιγραφής του ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία το 1981 υιοθετούν κάθε πολιτική ανηθικότητα που μπορεί να χρησιμεύσει σε αυτό: βάζουν στα ψηφοδέλτια κάθε καρυδιάς καρύδι, καλύπτουν πρόχειρα τα απίθανα μεταξύ τους χάσματα θέσεων και πολιτικής και το χειρότερο, ξεπουλούν κάθε ευκαιρία εκδημοκρατισμού του εκλογικού συστήματος, νομιμοποιώντας την αδικία επειδή σήμερα τους βολεύει.
Με ποια αξιοπιστία  θα έρθουν αύριο να διαμαρτυρηθούν πάλι για την αδικία του ενισχυμένου πλειοψηφικού συστήματος που τώρα με την συνενοχή τους θα μας κάτσει στον σβέρκο αιωνίως;
Και πότε θα εφαρμόσει η αριστερά το πρόγραμμά της, όσον αφορά την απλή αναλογική αν όχι τώρα;
Τώρα που αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να βγει πρώτο κόμμα μπορεί να επιβάλλει την εφαρμογή της απλής αναλογικής, αρνούμενος το bonus και καταργώντας στην πράξη τους νόμους της νοθείας Παυλόπουλου - Ρέππα. Την ώρα μάλιστα που όλοι γνωρίζουμε ότι ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνασπισμός 12 συνιστωσών και όχι ενιαίο κόμμα; 
Αυτή είναι μια σπάνια ευκαιρία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα για αποκατάσταση της ανόθευτης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η ευκαιρία για πέρασμα από τις καταστροφικές αυτοδυναμίες και την χρήση του κράτους ως λάφυρου με τα γνωστά αποτελέσματα, στις κυβερνήσεις συνεργασίας βάσει της πραγματικής δύναμης κάθε κόμματος. Επιπροσθέτως είναι και ξεκάθαρη ηθική υποχρέωση της Αριστεράς! Δικαιώνοντας τα όνειρα γενεών δημοκρατικών και αριστερών ανθρώπων. 
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε προκλητικά και καθαρά καιροσκοπικά ακριβώς τον αντίθετο δρόμο: πως θα εξασφαλίσει το bonus της νοθείας, αν τυχόν έρθει πρώτο κόμμα και όχι την απλή αναλογική!
Εδώ τελειώνει η Αριστερά και αρχίζει η Νοθεία - κι όπως φαίνεται πολλά ακόμη είναι τα δήθεν σε αυτήν την "αριστερά"... Όσα ήταν δήθεν και στον πρώτο διδάξαντα τον πολιτικό αμοραλισμό στο όνομα της αριστεράς: το ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. 
Καλώς τον λοιπόν τον νέο Α. Παπανδρέου, τον μεταλλαγμένο νεοαριστερό, "Τσιπρανδρέου" και σε καλή μεριά τις κλεμμένες έδρες...

ΥΓ Δείτε πως θα ήταν η Βουλή με απλή αναλογική: http://www.aplianalogiki.gr/

                  Απλή αναλογική, τώρα!   

Ο κόκκινος Ντάνι μας πήρε χαμπάρι!



Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ είναι από τα τοτέμ της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Συχνά ένας Συριζαίος, ένας «εξωκοινοβουλευτικός», ένας «παλιό Πασόκος» ακόμη – ακόμη εκστομίζει ένα επαναστατικό του τσιτάτο. Άλλωστε πολλοί θα ήθελαν να έχουν την πορεία του (και ιδίως την κατάληξη του). Ξεκίνησε με τους αναρχικούς, πρωταγωνίστησε στον Μάη του 68, συμμετείχε σε όλα τα δυναμικά εναλλακτικά κινήματα της τελευταίας 30 ετίας και τώρα είναι επικεφαλής της ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ο κόκκινος Ντάνι λοιπόν (που εδώ και χρόνια θα έπρεπε να τον φωνάζουμε «πράσινο») είναι θεσμός στη χώρα μας. Οι μετοχές του ανέβηκαν στα ύψη τον Μάιο όταν μίλησε υπέρ μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ειδικά η στιγμή που καταγγέλλει τους κερδοσκόπους που θέλουν να βγάλουν λεφτά στην πλάτη της Ελλάδας είναι από τα χιτ του αριστερού Ίντερνετ (και αν κάποιος δεν έχει δει το βίντεο μπορεί σήμερα να το αναζητήσει στην πρώτη σελίδα του protagon.gr με ελληνικούς υπότιτλους μάλιστα). Ο κόκκινος Ντάνι λοιπόν παραχώρησε μια συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας όπου με 13 λέξεις περιέγραψε με σαφήνεια την ελληνική τραγωδία. Λέει λοιπόν ο ευρωβουλευτής: «Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό».

Και πριν βιαστείτε να σκεφθείτε «για τους κυβερνητικούς τα λέει» «ή για τον Σαμαρά χτυπάει η καμπάνα», σας παραθέτω τη συνέχεια: «Κανένας δεν θέλει να πληρώσει φόρους. Ούτε οι φτωχοί, ούτε οι πλούσιοι. Κανένας. Η λογική που επικρατεί είναι ‘’να πληρώσουν οι άλλοι’’».

«Φυσικά υπάρχει μεγάλη ανισότητα στην Ελλάδα και η συζήτηση είναι πω θα μειωθεί», συνεχίζει «αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να συζητηθεί εκτενώς ποιο είναι το συμφέρον όλων των ανθρώπων στην Ελλάδα».

Ξαφνιασμένος προφανώς και ο δημοσιογράφος ρωτά τον πάλαι ποτέ ηγέτη των γαλλικών οδοφραγμάτων «τι μπορούν να κάνουν οι λαοί της Ευρώπης για να αντιδράσουν στις εξελίξεις αυτές»; Και ο Ντανιέλ απαντά «να τεθούν στο τραπέζι ο οικολογικός και ο οικονομικός μετασχηματισμός, να συζητηθούν σοβαρά ώστε να δούμε που θα βαδίσουμε».

Συνοψίζω λοιπόν: «Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό (…) Η λογική που επικρατεί είναι «να πληρώσουν οι άλλοι» (…) να συζητηθεί εκτενώς ποιο είναι το συμφέρον όλων των ανθρώπων στην Ελλάδα (…) ο οικολογικός και οικονομικός μετασχηματισμός να συζητηθούν σοβαρά».

Πολύ φοβάμαι βέβαια ότι η έκκληση του Κον Μπεντίτ δεν θα εισακουσθεί από κανένα σε αυτή τη χώρα. Ούτε καν από τους ομοϊδεάτες του – και πολλά υποσχόμενους προεκλογικά - «Οικολόγους Πρασίνους» οι οποίοι μοιάζουν … χαμένοι στην μετάφραση Το ΠΑΣΟΚ νομίζει ότι μπορεί μόνο του (την τύφλα του μπορεί). Η Νέα Δημοκρατία βιάζεται να γίνει κυβέρνηση (και αντιγράφει το πετυχημένο μοντέλο «όχι σε όλα»). Το ΚΚΕ ζει με τις αρτηριοσκληρωτικές του βεβαιότητες του και ο Τσίπρας επενδύει στο «δεν πληρώνω δεν πληρώνω» (ελπίζοντας να μην γενικευθεί το «δεν ψηφίζω δεν ψηφίζω»).

Για να μην μιλήσουμε για τους συνδικαλιστές. Συνασπισμένοι δεξιοί και αριστεροί κρατούν γερά μαζί τα ηνία της οπισθοδρόμησης. Οι μεν ζητώντας να διατηρηθούν τα επαγγελματικά τους προνόμια τους, οι δε να μείνουν στη δουλειά ακόμη και αυτοί που οι παρατρεχάμενοι του Καραμανλή διόρισαν από το παράθυρο.

Σταμάτα λοιπόν Κον Μπεντιτ να μας παρενοχλείς. Γιατί σε βλέπω να δυσκολεύεσαι να έρθει ξανά διακοπές στα ελληνικά νησιά. Θα σε κυνηγάμε όλοι μαζί που μας γκρεμίζεις τους επαναστατικούς μας μύθους.


*από το protagon

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Τσιπρανδρέου...


Γ. Δραγασάκης: «Πολιτική και όχι νομική η καταγγελία μας στο Μνημόνιο»
Μίλησε για «επαναδιαπραγμάτευση σημείων» και «εναλλακτικές λύσεις»
Τη διευκρίνιση ότι η καταγγελία του Μνημονίου από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι νομική αλλά πολιτική έκανε το στέλεχός του και πρώην υπουργός κ. Ι. Δραγασάκης. Ο κ. Δραγασάκης τόνισε ότι κάποιες πλευρές του Μνημονίου πρέπει να επανεξετασθούν και να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, για κάποιες άλλες θα πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις, ενώ κάποια τμήματα θα καταργηθούν. 
Αλέξης Τσίπρας: «Θα καταργήσουμε τους νόμους του μνημονίου»
(...)ο κ.Τσιπρας, απαντώντας στο ερώτημα, τι θα κάνει με το μνημόνιο μια κυβέρνηση της Αριστεράς, απάντησε ξερά: «Θα καταργήσουμε τους νόμους του μνημονίου και θα ζητήσουμε αλλαγής στρατηγικής σε όλη την Ευρώπη».
Π. Λαφαζάνης: «Θα ακυρώσουμε το μνημόνιο με νομοθετική ρύθμιση»
Αυτό που εμείς θα κάνουμε, καταρχάς ως κυβέρνηση, είναι να ακυρώσουμε τα μνημόνια. Ειδικότερα το δεύτερο μνημόνιο. 
Γιάννης Δραγασάκης: Διαπραγμάτευση, όχι μονομερείς ενέργειες
Πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δεν μιλάμε για μονομερείς ενέργειες. Αντιθέτως, ...

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Πρωτοβουλία διαλόγου των Οικολόγων Πράσινων, προς όλα τα κόμματα που μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση


"Ανοίγοντας τα χαρτιά μας, και για την αναδιαπραγμάτευση, καλούμε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να ανοίξουν κι αυτές τα δικά τους χαρτιά, ώστε κάθε πολίτης να ξέρει τι ακριβώς στηρίζει με την ψήφο του.
Στο πλαίσιο αυτό αναλαμβάνουμε και πρωτοβουλία διαλόγου, προς όλα τα κόμματα που μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση. Στο πλαίσιο αυτό ετοιμάζουμε το αμέσως επόμενο διάστημα δημόσια εκδήλωση-στρογγυλό τραπέζι με εκπροσώπους των κομμάτων για να καταθέσουμε όλοι δημόσια τις προτάσεις μας και να φανούν τα σημεία συγκλίσεων και αποκλίσεων για πιθανές μετεκλογικές προγραμματικές πλειοψηφίες σε εναλλακτική κατεύθυνση."
10 ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ, ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΕΞΟΔΟΥ



από το ecogreens-gr

"Στην Ελλάδα του 2012 συνυπάρχουν η πραγματικότητα της πλήρους αποτυχίας του Μνημονίου, με την ανάγκη να προωθηθεί ένα επείγον εναλλακτικό πλαίσιο αλλαγών σε κατευθύνσεις διαφάνειας, κοινωνικής συνοχής, βιώσιμων δημόσιων οικονομικών και βιώσιμου αναπροσανατολισμού της ελληνικής οικονομίας.

Για τους Οικολόγους Πράσινους η αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου σε συνεργασία με αλληλέγγυες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, αποτελεί το πρώτο επείγον βήμα για διέξοδο της χώρας από την κρίση. Την επαναδιαπραγμάτευση δεν τη βλέπουμε μόνο ως σειρά επιμέρους βελτιώσεων, αλλά και ως αγώνα για την αποδόμησή του.

Αντίθετα, απορρίπτουμε κινήσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την παραμονή στην ευρωζώνη, θα οδηγούσαν σε αναγκαστική δημοσιονομική προσαρμογή και αναδιανομή πλούτου ακόμη μη πιο βίαιη και από αυτή του Μνημονίου. 
Η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου απαιτεί όμως και ένα εναλλακτικό σχέδιο από την πλευρά της Ελλάδας, για τα βασικά προβλήματα της οικονομίας της. Πρώτο βήμα λοιπόν είναι μια βασική συμφωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα δίνει στην ελληνική πλευρά τρίμηνο περιθώριο για να εκπονήσει, με την ευρύτερη δυνατή πολιτική σύγκλιση και σε συνεργασία με το Ευρωκοινοβούλιο, ένα τέτοιο εναλλακτικό σχέδιο πολιτικής 
Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να καλύπτει όχι μόνο την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, αλλά και το ισοζύγιο πληρωμών και τον προσανατολισμό της πραγματικής οικονομίας, τη δημιουργία και στήριξη θέσεων εργασίας, τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, την οικοδόμηση αποδοτικής δημόσιας διοίκησης και αξιοπρεπούς κοινωνικού κράτους. Για όλα αυτά, οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε ήδη καταθέσει συγκεκριμένες αναλυτικές προτάσεις, στο http://goo.gl/8zTH7
Στο διάστημα της διαμόρφωσης του εναλλακτικού σχεδίου, θα πρέπει να παγώσουν όλα όσα δημιουργούν μη αντιστρεπτές καταστάσεις: τα μέτρα του Ιουνίου, οι παρεμβάσεις στους μισθούς, τα τετελεσμένα σε βάρος του περιβάλλοντος.

Βασικά σημεία της επαναδιαπραγμάτευσης θα πρέπει επίσης να εστιάζουν σε ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους, εφικτούς χωρίς πλήγματα στην κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, και σε ευρωπαϊκή στήριξη προς την Ελλάδα για να αντιμετωπίσει χρόνιες πληγές της όπως το μαύρο χρήμα και οι υπερεξοπλισμοί. Κρισιμότερο όμως από όλα είναι η στήριξη της πραγματικής οικονομίας: όχι με νέο πάρτυ ευρωπαϊκών πόρων που θα ανατροφοδοτήσουν τα προηγούμενα αδιέξοδα, αλλά με στοχευμένες και φιλόδοξες χρηματοδοτήσεις εστιασμένες σε βιώσιμο αναπροσανατολισμό και Πράσινη Στροφή για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον.

Τα «10 σημεία»

Αναλυτικότερα, στο πλαίσιο της επιδίωξης μιας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης για την κρίση στην ευρωζώνη, οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε ως επείγοντα σημεία επαναδιαπραγμάτευσης:

10 ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ | Συνεργασία των Οικολόγων Πράσινων με την Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο



από τους ecogreens-gr
Ελληνική και Ευρωπαϊκή παρουσίαση την Τετάρτη 23/5 12.30 μμ:
  • Στο Στρασβούργο, με Ντάνυ Κον Μπεντίτ, Ρεμπέκκα Χάρμς, Νίκο Χρυσόγελο
  • Στην Αθήνα, με Ιωάννα Κοντούλη και Γιάννη Παρασκευόπουλο
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η ύπαρξη ενός συγκεκριμένου πλαισίου επαναδιαπραγμάτευσης αποτελεί ένα απαραίτητο πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης μιας εναλλακτικής ευρωπαϊκής λύσης στα σημερινά αδιέξοδα. Στις πρόσφατες άκαρπες κυβερνητικές διαβουλεύσεις, στόχους επαναδιαπραγμάτευσης επικαλέστηκαν πολλά κόμματα, χωρίς ωστόσο να καταθέτουν συγκεκριμένες προτάσεις που θα επέτρεπαν να καταγραφούν σημεία σύγκλισης και διαφωνιών και να βρεθούν κοινοί τόποι.
Από την πλευρά μας, οι Οικολόγοι Πράσινοι κάνουμε αυτό που δεν έκανε κανένα από τα κόμματα της Βουλής: Σε συνεργασία με την Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, ετοιμάσαμε συγκεκριμένη πρόταση για πλαίσιο επαναδιαπραγμάτευσης, η οποία θα προωθηθεί μέσω της Ομάδας των Πράσινων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. 
Την παρουσιάζουμε την Τετάρτη 23 Μαϊου στις 12.30 μμ, ταυτόχρονα σε Στρασβούργο και Αθήνα με συνδυασμένες συνεντεύξεις Τύπου: 
Στο Στρασβούργο, 12.30 μμ ώρα Ελλάδος: κτίριο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου BRIEFING ROOM - LOW N-1/201, με τους Ντάνυ Κον Μπεντίτ, Ρεμπέκα Χαρμς (συμ-προέδρους των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και το Νίκο Χρυσόγελο, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων. 
Στην Αθήνα, 13.00 μμ: ελληνικό γραφείο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Αμαλίας 8), με τους επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων. Στη συνέντευξη του Στρασβούργου θα παρουσιαστούν και συγκεκριμένες προτάσεις των Πράσινων για διέξοδο της Ελλάδας από την κρίση, όπως εξελίχθηκαν σε συνεργασία με το Νίκο Χρυσόγελο σε συνέχεια της επίσκεψης των Ντάνυ Κον Μπεντίτ και Ρεμπέκα Χαρμς στην Αθήνα, στις 27 Μαρτίου, και των επαφών τους με ελληνικούς κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς. 
 Ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση της συνέντευξης του Στρασβούργου με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά θα υπάρχει στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://greenmediabox.eu/live/pressconference/ ενώ ολόκληρη η κοινή συνέντευξη Τύπου σε Στρασβούργο και Αθήνα θα μεταδοθεί μέσω webtv στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.ecogreens-gr.org/webtv/.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Τα νέα εκλογικά διλήμματα και οι Οικολόγοι Πράσινοι

πανέτοιμοι/ες για την νέα μάχη!

Πως μια κατ΄αρχήν αμφίβολη αναδίπλωση μπορεί να αποτελέσει τελικά εφαλτήριο εκτόξευσης για την πολιτική οικολογία

Μετά και την σύμπραξη ΝΔ - ΔΗΣΥ και Δράσης - Δημιουργίας Ξανά ολοκληρώθηκε η διαμόρφωση του νέου προεκλογικού τοπίου. Ήδη τα αποτελέσματα της απροθυμίας της Αριστεράς και των οπαδών της εξόδου από την ΕΕ, να συμμετέχουν στην διαμόρφωση πολυκομματικής κυβέρνησης - με βασική ευθύνη των Συριζα/Καμμένου και δευτερευόντως της Δημαρ - και της επανάληψης των εκλογών μέσα σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, είναι φανερά: τα διλήμματα έχουν αντιστραφεί. 
Από την καταγγελία των κομμάτων του δικομματισμού και της μέχρι τώρα διαχείρισης και την επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων από νέες πολιτικές πλειοψηφίες φτάνουμε στην διαμόρφωση δυο νέων παρατάξεων: της επαναδιαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ από την μια και της μονομερούς ακύρωσης των συμφωνιών και εξόδου από την ευρωζώνη από την άλλη.

Πίσω από αυτό το δίλημμα, αναδιοργανώνεται (και ενώνεται) ξανά η κεντροδεξιά εμφανιζόμενη ως η κατεξοχήν ευρωπαϊκή δύναμη. Χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για την προηγούμενη διαχείρισή της που σχεδόν διπλασίασε το χρέος, για την "αντιμνημονιακή"/συντεχνιακή αντιπολίτευσή της μέχρι τον Οκτώβρη ούτε καν για την συντεχνιακή πελατειακή της διαχείριση των μνημονίων σε συναίνεση με το ΠΑΣΟΚ στην συνέχεια. Επανέρχεται με δύναμη ένας νέος δικομματισμός, όπου προσωρινά την θέση του ΠΑΣΟΚ που αναδιοργανώνεται, θα πάρει ο υποδοχέας του μίγματος των ωφελημένων της μεταπολίτευσης και των τυφλά οργισμένων, Συριζα.

Ποια είναι η θέση των Οικολόγων Πράσινων σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία;
Σίγουρα η απόφαση για αυτόνομη κάθοδο, συγκέντρωσε σημαντικές αντιστάσεις και διαφωνίες όσο και κριτική για απομονωτισμό σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για την χώρα. Από την άλλη, τα ίδια τα γεγονότα έρχονται παραδόξως και εκ των υστέρων να συναινέσουν σε μια τέτοια απόφαση:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τοποθετούμενος υπέρ μονομερών ενεργειών ακύρωσης των μνημονίων και συνεπακόλουθα δανειακής και ευρώ, ήδη, έχει διαμορφώσει ένα αντιευρωπαϊκό μπλοκ παρέα με τελείως ετερόκλητες δυνάμεις...

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Γιατί η Ελλάδα δεν θα βγει τώρα από το ευρώ και γιατι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καλύτερος σύμμαχος της τρόικας

...σκέψεις μετά την βύθιση του Τιτανικού υπό αριστερή διεύθυνση

από την sofokleous10

Εκπληκτικά πολλές ανοησίες γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες για τις προοπτικές της Grexit, ή αλλιώς της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Κάτι που θα ήταν ίσως αναμενόμενο από τους Αμερικανούς, τους Ασιάτες και γενικότερα τον κόσμο εκτός Ευρωζώνης που δεν είναι εξοικειωμένος με τα θεολογικά δόγματα του ενιαίου νομίσματος. Εκπλήσσεται όμως κανείς από τα βάθη της άγνοιας που προδίδουν τα λόγια της ευρωπαϊκής ελίτ.
Με δύο λόγια: η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα γίνει τώρα. 
Η ενίσχυση του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει με πολλούς τρόπους προς όφελος της τρόικας, δηλαδή των δανειστών του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. 
Και τα νεοεκδοθέντα ελληνικά ομόλογα που προέκυψαν από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αντιπροσωπεύουν ευκαιρία στις σημερινές τους πάμφθηνες τιμές.

Την περασμένη Τρίτη η ελληνική κυβέρνηση αποπλήρωσε ομόλογο αγγλικού δικαίου ύψους 435 εκατομμυρίων ευρώ. Οι κάτοχοί του είχαν επιλέξει να αρνηθούν τη συμμετοχή τους στο ελληνικό PSI. Στις αγορές κυκλοφόρησε ότι είχαν αγοράσει το ομόλογο στα 60 με 70 σεντς το ευρώ. Επομένως είχαν εξαιρετική απόδοση, αν και δοκιμάστηκαν λίγο τα νεύρα τους. Βεβαίως τα funds έχουν πάντα καλούς δικηγόρους.

Κάποιοι από τους παράγοντες που διαπραγματεύτηκαν για λογαριασμό των αρχικής ομάδας των ομολογιούχων το ελληνικό PSI έπαθαν αποπληξία με την απόφαση της Ελλάδας να αποπληρώσει το συγκεκριμένο ομόλογο, ή τουλάχιστον αυτό φάνηκε στην αγορά. Τη στιγμή που η αποπληρωμή του ομολόγου συνέπιπτε με την αδυναμία των ελληνικών κομμάτων να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού, η τιμή των νέων ελληνικών ομολόγων έπεσε σε νέο χαμηλό περί τα 13 σεντς το ευρώ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δύο από τα ιδρύματα που πούλησαν τη συνολική θέση τους στα ελληνικά ομόλογα ήταν μέλη της επιτροπής ομολογιούχων που διαπραγματεύτηκε το PSI.

Είναι αλήθεια ότι από την ρωσική χρεοκοπία του 1998 δεν υπήρξαν μη χρεοκοπημένα κρατικά ομόλογα που να έπεσαν τόσο χαμηλά όσο τα ελληνικά. Όμως τα ομόλογα του ελληνικού PSI πληρώνουν κουπόνι 2%, που θα αυξηθεί σε 3% το 2016, σε 3.65% το 2021 και σε 4.3% στη συνέχεια. Και δεν οφείλεται κεφάλαιο μέχρι το 2023, πράγμα που σημαίνει ότι το βάρος για την Ελλάδα είναι πρακτικά ελάχιστο για μια δεκαετία. Στις σημερινές τιμές παίρνει κανείς πίσω όλα του τα χρήματα μόλις μέσα σε 7 χρόνια μόνο από τα τοκοχρεολύσια. Βεβαίως οι Έλληνες θα εξακολουθήσουν ονομαστικά να διατηρούν το πλήρες βάρος του χρέους του επίσημου τομέα αλλά κι αυτό θα ‘κουρευτεί’ εξίσου βαθιά, πιθανότατα κάποια στιγμή μέσα στο 2013.

Ο λόγος πανικού για τους ομολογιούχους που βγήκαν πωλητές και για την ευρωπαϊκή ελίτ είναι η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει τους ευρωπαϊκούς όρους δανεισμού, το πασίγνωστο μας ως μνημόνιο. Αυτό που παραβλέπουν οι πωλητές και οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι πως...

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Εκτός κάδρου προεκλογικών συνεργασιών οι Οικολόγοι Πράσινοι με απόφαση του συνεδρίου τους

Πριν λίγο: 

Με συντριπτική πλειοψηφία (107 προς 25) απορρίφθηκε στο έκτακτο εκλογικό συνέδριο, η πρόταση για διερεύνηση προεκλογικών συνεργασιών και επελέγη η αυτόνομη κάθοδος των Οικολόγων Πράσινων στις εκλογές της 17 Ιουνίου.


Μια πρόταση συνεργασιών προς το έκτακτο εκλογικό συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων


Έκτακτο Εκλογικό Συνέδριο | Σαββάτο 19 - Κυριακή 20/5
Φτάνουν πια τα παιχνίδια εξουσίας και ο ιδεολογικός κατακερματισμός του πολιτικού χώρου: σήμερα το διακύβευμα είναι η αποτελεσματικότητα των πολιτικών κομμάτων όσον αφορά το μέλλον της χώρας

Οι εκλογές της 6ης Μαίου έδειξαν ότι οι ψηφοφόροι των ΟΠ είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πολίτες που ψήφισαν ΟΠ για πρώτη φορά. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε χτίσει σταθερούς δεσμούς με την εκλογική μας βάση, και κατ’ επέκταση ότι δεν έχουμε πετύχει να επικοινωνήσουμε πειστικά την πράσινη ατζέντα στην ελληνική κοινωνία.

Στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, θα βρεθούμε να διεκδικούμε εκ νέου ψήφους σε ένα σκηνικό εξαιρετικά πολωμένο. Οι δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευθεί μετά τις εκλογές, δείχνουν ότι όχι μόνο ότι δεν μπαίνουμε στη Βουλή, αλλά χάνουμε δυνάμεις. Όλα τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής, συμπιέζονται ασφυκτικά. Ακόμα και τα κόμματα που πέρασαν το φράγμα του 3%, εκτός των δύο νικητών, δείχνουν πτωτικές τάσεις στις δυνάμεις τους, σημάδι που καταδεικνύει ότι η πόλωση και τα διλήμματα στις επόμενες εκλογές θα είναι αμείλικτα, συντρίβοντας τα μικρότερα και ασθενέστερα κόμματα.

Σήμερα δημιουργούνται δύο διακριτές τάσεις: 

  • η δεξιά, που αντιπροσωπεύεται από έναν λαϊκίστικο, αντιαριστερό και νεοφιλελεύθερο λόγο που δεν έχει κανένα σχέδιο ή όραμα για την χώρα αλλά ούτε και για την Ευρώπη (αντιπροσωπεύει την παλιά Ευρώπη που φεύγει) και 
  • η αριστερά, που αντιπροσωπεύεται κυρίως από έναν εξίσου λαϊκιστικό, αντιμνημονιακό και αντιμεταρρυθμιστικό, ουσιαστικά αντιευρωπαικό λόγο που δεν μπορεί να στηρίξει την Ευρωπαϊκή - και πιθανώς και καμία άλλη - προοπτική για την χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να καρπωθεί την φθορά του ΠΑΣΟΚ ενσωματώνει τα πιο παθογενή στοιχεία του χώρου αυτού. 
Ενα άλλο στοιχείο που βγήκε από τις αναλύσεις των ψηφοφόρων των ΟΠ είναι ότι γύρω στο 65% δεν δήλωνε ούτε δεξιός ούτε αριστερός. Μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων στην Ελλάδα θα αναγκαστεί να επιλέξει ανάμεσα σε μια δεξιά με την οποία δεν ταυτίζεται αλλά θα την προτιμήσει για να εξασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ευρώπη και μία αριστερά που του ζητάει μία βουτιά στο άγνωστο ενώ αλλάζει συνεχώς θέσεις και πρόσωπα. 
Αυτές οι εκλογές ενδεχομένως να μας πάνε πίσω πολιτικά (και γι αυτό και οικονομικά) στην δεκαετία του 50
Εμείς πιστεύουμε ότι σήμερα ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας έχει ξεπεράσει τον μετεμφυλιακό διχασμό και τα κόμματα της μεταπολίτευσης τα οποία δομήθηκαν πάνω σ’ αυτόν και τις πελατειακές σχέσεις. Η πολιτική οικολογία απευθύνεται ακριβώς σε αυτό το κοινωνικό τμήμα, αλλά δυστυχώς αυτή την φορά δεν θα μπορεί να ακούσει το μήνυμά της, γιατί τα διλήμματα ευρώ ή δραχμή (από τα δεξιά) και μνημόνιο- αντιμνημόνιο (από αριστερά) θα είναι εκκωφαντικά. 
Κανένας δεν θα ακούσει και δεν θα συγκρίνει προγράμματα μεταξύ τους. Σε αυτές τις εκλογές περισσότερο και από τις προηγούμενες...

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Αναγκαία η συνεργασία ΔΗΜΑΡ και Οικολόγων

Αφιερωμένο στον φίλο και σύντροφο, τον ευγενικό και πρωτοπόρο Σπύρο Σγούρο που χάσαμε αιφνιδίως σήμερα - με μιαν ευχή: η αναντικατάστατη απώλειά του να δυναμώσει την αλληλεγγύη και την συνεργασία μεταξύ μας, αλλιώς θα φεύγουμε ένας ένας, μία μία έτσι ξαφνικά και σιωπηρά μέσα στην κρίση... όλοι/ες αναντικατάστατοι! Καλό ταξίδι Σπύρο...
Γιώργος Παπασπυρόπουλος

του Λεωνίδα Καστανά*

Οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης μετά το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, ανέδειξαν τη ΔΗΜΑΡ και το Φώτη Κουβέλη ως σημαντικότατους παράγοντες εθνικής συνεννόησης. Το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό, λόγω της αδιαλλαξίας του Σύριζα και η χώρα οδηγείται και πάλι σε εκλογές. 

Σύμφωνα με το πρόσφατο αποτέλεσμα και τις σημερινές δημοσκοπήσεις, οι νέες εκλογές δεν θα δώσουν αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα. 
Η ανάγκη να κυβερνηθεί η χώρα θα οδηγήσει σε νέες διαπραγματεύσεις που θα πρέπει υποχρεωτικά πλέον να καταλήξουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή της Αριστεράς. Το γεγονός αυτό επιτάσσει την ενίσχυση των δυνάμεων του αριστερού μεταρρυθμιστικού και φιλοευρωπαϊκού τόξου, των δυνάμεων της κοινής λογικής. Ιδιαίτερα, όταν το φερόμενο ως 1ο κόμμα, δηλαδή ο Σύριζα, αδυνατεί μέχρι στιγμής να μας πείσει ότι έχει ως προτεραιότητα την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανάγκη συνεργασίας των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων είναι επιτακτική. Οι αριστερές δυνάμεις που κινήθηκαν προεκλογικά προς το φιλελεύθερο χώρο της Δράσης είναι καιρός να επανέλθουν στο περιβάλλον της Δημοκρατικής Αριστεράς, εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στη σημερινή συγκυρία δεν έχουμε την πολυτέλεια πολλών και ανταγωνιστικών σχημάτων. 
Το κόμμα της πολιτικής Οικολογίας, δηλαδή οι Οικολόγοι Πράσινοι, φιλοξενούν πολλές και διαφορετικές τάσεις. Από τις πρόσφατες τοποθετήσεις επιφανών στελεχών τους είναι φανερό ότι οι δύο χώροι, δηλαδή ΟΠ και ΔΗΜΑΡ, μπορούν να συνεννοηθούν, να φτιάξουν μια πλατφόρμα συνεργασίας και ένα κοινό σχήμα στις επόμενες εκλογές. Είναι σαφές ότι υπάρχει βάση για προγραμματική συμφωνία. Οι οικολογικές και πράσινες λύσεις, είναι αδύνατες με το αποτυχημένο πελατειακό οικονομικό μοντέλο που ακολούθησε ως τώρα η χώρα. Αν η λύση είναι η ανάπτυξη, αυτή δεν μπορεί παρά να είναι και οικολογική.
Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί σε ιδιαίτερα πολωμένο κλίμα μεταξύ Δεξιάς και Σύριζα. 
Μεταξύ σκληρών δεξιών και αριστερών λαϊκιστικών δυνάμεων που θα ματώσουν για να πείσουν τους πολίτες ότι «λεφτά υπάρχουν». 
Με προτάσεις που υποδεικνύουν ακόμα μεγαλύτερη φορολογία που θα μετακυλύει το κόστος στον καταναλωτή και θα αποθαρρύνει τις επενδύσεις. 
Με ακόμα σκληρότερα οριζόντια μέτρα και βαθύτερη ύφεση. 
Με ακόμα μεγαλύτερη προστασία των συντεχνιών που τώρα βλέπουν τον Τσίπρα ως το νέο τους προστάτη. 
Έτσι όμως δεν θα κάνουμε προκοπή. Η Ελλάδα δεν θα αναπτυχθεί αν δεν αλλάξει δραστικά. Το μοντέλο που θέλουν να διασώσουν οι λαϊκιστές είναι αντιαναπτυξιακό, στείρα καταναλωτικό και αντιοικολογικό.
Τα μικρότερα κόμματα θα πιεστούν ιδιαίτερα. 
Οι αριστερές και οικολογικές δυνάμεις της μεταρρύθμισης πρέπει να βγουν ενισχυμένες για να συμβάλλουν καθοριστικά στη λύση της επόμενης μέρας. 
Είναι καιρός οι ηγετικές ομάδες των δύο χώρων αλλά και όλοι οι αριστεροί και οικολόγοι αυτής της αντίληψης να βρεθούν στο ίδιο ψηφοδέλτιο. 
Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.

*από την Μαργαρίτα
*Ο Λεωνίδας Καστανάς είναι μέλος της ΚΕ της Δημαρ και εκ των διαχειριστών του φόρουμ Μεταρρυθμιστική Αριστερά στο fb

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Συντηρητική αναδίπλωση μπροστά στον τυχοδιωκτισμό του Συριζα: μόνη ελπίδα η συγκρότηση τρίτου πόλου

άγνοια κινδύνου, αλαζονεία περισσή...
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ

Η εμπέδωση από όσους/ες παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις, της προγραμματικής ασυναρτησίας του Συριζα, οι αντικρουόμενες θέσεις των στελεχών του σε κρίσιμα ζητήματα και η σαφής του άρνηση να απορρίψει την μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης (της πρόκλησης δηλαδή "πτωχευτικού γεγονότος"), αλλάζει άρδην την ψυχολογία των ψηφοφόρων. Η συμπεριφορά του Καμμένου απλά πρόσθεσε το κερασάκι στην τούρτα της αμετροέπειας των "αντιμνημονιακών" λαϊκιστών.
Τάσεις αναδίπλωσης προς τον παλαιό δικομματισμό έχουν ήδη διαφανεί στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τάσεις συμπεριφορών πανικού και απόσυρσης καταθέσεων από τους πολίτες, τάσεις έντασης και απελπισίας στην αγορά εξαιτίας του αδιεξόδου σχηματισμού κυβέρνησης και των νέων εκλογών -που χρεώνονται στην αλαζονεία του Συριζα-, τάσεις με λίγα λόγια "εκλογίκευσης" και "κανονικότητας" στο εκλογικό σώμα και επιθυμίας επιστροφής της ζωής στην "ομαλότητα". 
Όπως συνήθως, μετά από  κάθε "εξέγερση" που δεν κατορθώνει να μορφοποιηθεί σε εναλλακτική πρόταση, έτσι και μετά την επέλαση των αγανακτισμένων και τις φούσκες Συριζα, Καμμένου, Χρυσής Αυγής, η οργή καταλαγιάζει και επιστρέφει η λογική. Το ζήτημα είναι ποιος θα είναι εκεί για να την υποδεχτεί...

Η συντηρητική δεξιά από την μια, που διαθέτει αν μη τι άλλο την δυνατότητα επανένωσης των δυνάμεών της κάτι που δεν διαθέτει η αριστερά, και οι αλαζόνες λαϊκιστές της αριστεράς από την άλλη, οι νικητές του πρώτου γύρου. Ένα αδιέξοδο δίλημμα, όπου ο τυχοδιωκτισμός των απροετοίμαστων εκφραστών της διαμαρτυρίας οδηγεί μαθηματικά στην συντηρητική αναδίπλωση. 
Ή μήπως υπάρχει και τρίτος δρόμος;
Η διαμαρτυρία του πρώτου γύρου δεν πρέπει να χωνευτεί στην ασφάλεια της πελατειακής αγκαλιάς του παλαιού -υποκριτικά φιλοευρωπαϊκού- δικομματισμού. Μπορεί να διατηρήσει την δυναμική της μόνο εκλογικεύοντας του στόχους της στην αναδιαπραγμάτευση των όρων των μνημονίων με παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ. 
Κι αυτό μπορεί να το εξασφαλίσει η ισχυρή παρουσία στο πολιτικό σκηνικό ευρωπαϊκών αριστερών και οικολογικών δυνάμεων σε μια συνεργασία με πυρήνα τα κόμματα της Δημαρ και των Οικολόγων Πράσινων. 
Δυο κόμματα που και στα "χειρότερά τους" δεν διανοούνται την έξοδο από την Ευρώπη αλλά επιδιώκουν αντίθετα την επίσπευση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ως απάντησης στην κρίση. Γύρω από μια τέτοια συνεργασία είναι λογικό να συρρεύσουν και άλλες μεταρρυθμιστικές και φιλελεύθερες δυνάμεις και να δημιουργήσουν μια δυναμική, όχι μόνο εκλογική αλλά και επηρεασμού της κρίσιμης μετεκλογικής πραγματικότητας. 
Η εξασφάλιση της παραμονής μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια πρέπει να φέρει την σφραγίδα της αριστεράς και της οικολογίας, της οικολογίας και της αριστεράς - και όχι του αναγεννημένου παλαιοκομματισμού. Να αποτελεί υποθήκη για το βιώσιμο μέλλον κι όχι επιστροφή στο παλιό υπόδειγμα διαχείρισης.

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Ευρωπαϊκή Ελλάδα;

του Παναγιώτη Θανασά*

Σε πολλούς από τους πολίτες αυτής της χώρας που επιμένουν να σκέπτονται, το αποτέλεσμα των εκλογών έγινε δεκτό με αντικρουόμενα συναισθήματα. 
Την ικανοποίηση για την κατάρρευση των βασικών πολιτικών υπαιτίων της οικτρής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα αντιστάθμισε η θλίψη για το ποιον των νικητών. 
Για όσους δεν το κατάλαβαν: νικητές των εκλογών ήταν η Πλατεία Συντάγματος και οι αγανακτισμένοι. Η Πλατεία μορφοποίησε πολιτικά τον κυρίαρχο τηλεοπτικό λόγο των τελευταίων ετών («κατοχή», «δωσίλογοι», «τοκογλύφοι» – βλ. και το εξαίρετο πρόσφατο κείμενο Τσακυράκη στα ΝΕΑ της 12/5). 
Και στις πρόσφατες εκλογές, οφέλη είχαν όσοι ιστιοδρόμησαν πάνω σε αυτό το παλιρροϊκό κύμα: ο αριστερός εθνικός λαϊκισμός του Σύριζα, ο δεξιός ψυχωτικός λαϊκισμός του Καμμένου, και βέβαια η πιο ακραία αντισυστημική (και κατά τούτο η πιο «συνεπής»!) εκδοχή της αγανάκτησης: η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.
Αυτοί που πέρυσι μούτζωναν, τώρα είναι μέσα. Η φωνή τους κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο. Ονειρεύονται (όχι αβάσιμα) ότι σε λίγο θα αποτελούν και την πλειοψηφία στην ελληνική Βουλή. 
Οι εκπρόσωποι του πιο σκοτεινού αρχαϊκού συντηρητισμού είναι προορισμένοι να βαδίσουν χέρι-χέρι, εκφράζοντας όλες τις παθογένειες ενός «παλαιού καθεστώτος» που αρνείται να αναγνωρίσει την κατάρρευσή του. Θα διαφωνούν, βέβαια, για τη Μακεδονία και για τους μετανάστες. Αλλά θα συμφωνούν σε όλα τα υπόλοιπα, συντασσόμενοι πίσω από τα λάβαρα ενός νέου «αντικατοχικού αγώνα».
Από την άλλη πλευρά, ουδέποτε η έννοια του πολιτικού κενού υπήρξε τόσο απτή και πραγματική όσο σήμερα. 
  • Στο μέτωπο της παλαβής νεοσταλινικής αριστεράς δεν μπορεί φυσικά να αντιταχθεί καμία από τις δύο εκδοχές της δεξιάς: ούτε η διαταραγμένη, ούτε ο νέος πολυσυλλεκτισμός της ΝΔ – η οποία, ανεξαρτήτως των προσωπικών στοχεύσεων που καθοδηγούν τα κυοφορούμενα συνοικέσια, δεν θα πάψει να αποτελεί το κόμμα που με αδιάφορο κυνισμό επέβλεψε τη διάλυση της χώρας. 
Δεν μπορεί να αντιταχθεί ούτε το Πασόκ, που με ανικανότητα την αποτέλειωσε, και που βρίσκεται και πάλι εκτός τόπου και χρόνου. (Αλήθεια, δεν κατάλαβε ο κ. Βενιζέλος ότι η παράταξή του απέκτησε ήδη τριαντάρη αρχηγό; Και ότι λέγεται Αλέξης;)
Αυτό που λείπει σήμερα από τη χώρα είναι ένα μέτωπο της "Ευρωπαϊκής Ελλάδας": ένα μέτωπο όλων των δυνάμεων που δεν διακηρύσσουν απλώς την πίστη τους στην ευρωπαϊκή προοπτική (όπως υποκριτικά πράττουν όλα τα σημερινά μεσαία κόμματα), αλλά είναι διατεθειμένες να προτείνουν και να υλοποιήσουν το σύνολο των επώδυνων, όχι «οριζόντιων» αλλά «κάθετων» μεταρρυθμίσεων που είναι αναγκαίες για να διασωθεί αυτή η προοπτική. 
Στο μέτωπο αυτό έχουν θέση πολιτικές κινήσεις...

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Η φωτιά που έχει ανάψει, αν δε σβηστεί με νερό, ίσως να σβηστεί με αίμα



των Αλέξανδρου Αποστόλου, Γιάννη Γεωργίου, Γιάννη ΠαπαστάθηΔημήτρη Στασινόπουλου, Κωνσταντίνου Κατώπη*
Στις εκλογές πέθανε η μεταπολίτευση και θριάμβευσε το πνεύμα της. Το Παπανδρεϊκό «Λεφτά υπάρχουν», σε αριστερόστροφη διασκευή, έγινε το Τσιπρικό: «Λεφτά θα βρούμε». Λεφτά δε θα βρούμε «εδώ και τώρα», όσο κι αν τραγουδάμε ενθουσιώδη εμβατήρια. 
Η νέα οικονομία θέλει χρόνο. Προϋποθέτει δομικές αλλαγές και ριζικό μετασχηματισμό. Φαίνεται να το ξεχνάμε. Η κοινωνία ζαλισμένη, αρνείται επιμόνως να σκεφτεί ορθολογικά, να σκεφτεί καθαρά.
Η φωτιά που άναψε μπορεί να σβηστεί με αίμα! 
Από το αβυσσαλέο χάος του υποσυνείδητου αναδύθηκαν τα σκοτεινά δαιμόνια του ανορθολογισμού. Ο φασισμός είναι πάλι εδώ. «Αίμα και τιμή» φωνάζουν κι απειλούν να καθαρίσουν όποιον δε γουστάρει την Πατρίδα όπως τη θέλουν αυτοί. «Εναντίον όλων», εναντίον όλων μας. Ο Καμμένος μιλάει για στρατιωτική Ηγεσία στα Υπουργεία «Εθνικής Αμύνης», «Δημοσίας Τάξεως» και «Εμπορικής Ναυτιλίας». Το ΚΚΕ μιλάει για τη λαϊκή ΤΟΥ εξουσία.

Η φωτιά που άναψε σβήνει με νερό! 
Σβήνει με περισσότερη Δημοκρατία, περισσότερη Ευρώπη! Δημοκρατική δράση για δημοκρατικές πολιτικές. Οι πολιτικές και κομματικές γραφειοκρατίες, οι ισχυροί του χρήματος, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αποστερούν την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία από το περιεχόμενό της. 
Η απάντηση είναι περισσότερη Δημοκρατία, Συμμετοχική Δημοκρατία, Άμεση Δημοκρατία, η Εξουσία των Πολλών.
Συγκροτούνται στη χώρα μας δύο πόλοι. Ένας νέος Εθνικός Διχασμός είναι στην ημερήσια διάταξη. Στο βάθος αχνοφέγγει η Δικτατορία, άμεση ή ακόμα και με κοινοβουλευτικό «πουτινικό» μανδύα της ισχυρής προσωπικότητας.
Απ’ τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ, ανάδοχος του πελατολογίου του ΠΑΣΟΚ, συγκροτεί ένα μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων που στήριξαν και ανέδειξαν το ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης: Αργόμισθοι ενός υπερτροφικού Δημόσιου τομέα, συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, αφασικοί καθηγητές Πανεπιστημίων και Σχολείων που δεν θέλουν καμιά αξιολόγηση, επιδοτούμενοι μικρομαγαζάτορες από την άμετρη κατανάλωση των δανεικών, μικροαστοί που φαντασιώνονται την Επανάσταση σαν μια αισθητική αναζήτηση που τους βγάζει από τη ρουτίνα, τεχνικοί της εξουσίας που βλέπουν τη νέα ευκαιρία της κρατικοδίαιτης αρπαχτής και πλαισιώνουν τον ισχυρό. 
Μαζί μ’ αυτούς τσουβαλιάζονται απελπισμένοι άνεργοι, απογοητευμένοι νέοι χωρίς καμιά προοπτική, φτωχοί υπάλληλοι και όλοι αυτοί που βιώνουν οδυνηρά την αποτυχία της Ελληνικής φούσκας, όσο και αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού καπιταλισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το λέει: «Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ». 
Αυτό το κάλεσμα είναι κάλεσμα για...