Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Αλέξης Τσίπρας και η Νέα Δημοκρατία Α.Ε. (πρώην Χρυσή Αυγή)

του Γιώργου Πήττα*
Ο Αλέξης Τσίπρας σε προεκλογική συγκέντρωση της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στην οποία, σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν, είπε πως στην Ελλάδα «κινδυνεύει η κοινωνική σταθερότητα και συνοχή».
Διαφωνώ σε όλους τους τόνους. Η κοινωνική σταθερότητα και κυρίως η συνοχή της κοινωνίας, έχουν γίνει κομμάτια και θρύψαλα πριν από πολλά χρόνια.

Πολύ νωρίτερα από την οικονομική κρίση, που ήρθε να εκτοξεύσει στα ύψη την κρίση αξιών που διαβρώνει την Ελλάδα συστηματικά, με την ευθύνη να βαραίνει περίπου όλο το πολιτικό σύστημα, και την πλάστιγγα της ενοχής να γέρνει αποφασιστικά στην πλευρά των μέχρι προχτές κομμάτων εξουσίας.

Η δε «σταθερότητα» είναι περίπου κάτι σαν την νεκρική ακαμψία που επέρχεται λίγο μετά τον θάνατο.

Η μοναδική «συνοχή» που εγώ θυμάμαι, ήταν η εκ του ασφαλούς συνεκτικότητα που γεννήθηκε στο πλαίσιο του χαβαλέ και του «ομαδικού αυτισμού» (οξύμωρο το σχήμα, ναι) που καθόρισε την κοινωνία κατά την εποχή των παχέων αγελάδων και της κάλπικης αυτοπεποίθησης. Τότε που οι Έλληνες έπαιζαν χρηματιστήριο, ή θεωρούσαν πως κέρδιζαν τις νέες Πλαταιές με την εθνική ποδοσφαίρου στη Λισαβόνα, με την κυρία Παπαρίζου στη Eurovision και το «Αθήνα 2004».

Η δε απόλυτη ανυπαρξία στοιχειώδους διαχείρισης των «Ολυμπιακών έργων» που υποτίθεται πως θα παραδιδόντουσαν στην κοινωνία, είναι μία από τις πολλές τρανές αποδείξεις πως τη χώρα, εδώ και χρόνια διαφεντεύει μία τρισάθλια παρέα που ζει και αναπνέει μόνο για την αυτοσυντήρηση της και την αναπαραγωγή της αγνοώντας προκλητικά ακόμα και τα πιο βασικά προσχήματα των κοινωνικών υποχρεώσεων της.

Η νεκρική ακαμψία, είχε ξεκινήσει και αυτή νωρίτερα όταν όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, το ΠΑΣΟΚ χαύνωνε τις μάζες με καθρεφτάκια και κομπολόγια ξεριζώνοντας κάθε έννοια Κοινωνικής Παιδείας και αντικαθιστώντας την αλφαβήτα με το Ά της Αυριανής και το Ω με την ιδεολογία του Ωχ αδερφέ.

Ένα –κατά τη γνώμη μου- τεράστιο σφάλμα που κάνουν πολλοί, είναι πως βλέπουν την Χρυσή Αυγή ως προϊόν της οικονομικής κρίσης και διασπείρουν την ιδέα πως «αν πάμε καλά» ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, η Χ.Α. θα εξανεμισθεί.

Το πολιτικό σύστημα όμως είναι που συνέλαβε και κυοφόρησε την Χρυσή Αυγή.
Η «γλώσσα» του Μιχαλολιάκου, ελάχιστα διαφέρει από την γραμματική και τη σύνταξη του Καρατζαφέρη στην εποχή που αυτός ξερνούσε τα καθημερινά μεσημεριάτικα λογύδρια του στο παράνομο κανάλι του.

Το έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον φόνο του Παύλου Φύσσα ήταν «προμελετημένο». Απλά, έτυχε να είναι ο Παύλος. Θα μπορούσε να είναι ο ...Δημήτρης, ο Κώστας, η Κατερίνα.

Μοιάζει αυτό το φονικό σαν να είναι το αποτέλεσμα ενός butterfly effect που ξεκίνησε χρόνια πριν, όταν το σύστημα συναισθανόμενο το αδιέξοδο στο οποίο θα περιέλθει, κούνησε ανεπαίσθητα τα φτερά του για να δημιουργήσει μία φαινομενικά άσχετη αλληλουχία.

Η ανικανότητα της ντόπιας πλουτοκρατίας να υπάρξει στοιχειωδώς ανταποδοτική προς την κοινωνία, ήταν επόμενο να διαρρήξει κάθε έννοια συνοχής και να γεννήσει χιλιάδες αυλοκόλακες από τη μια και πολλαπλασιαζόμενους παρίες από την άλλη.
Η οικονομική κρίση του 2008-ας θυμόμαστε ότι σοβαροί αναλυτές την είχαν προβλέψει αρκετά νωρίτερα- ήρθε για να ανακατέψει την τράπουλα με ανυπολόγιστο ανθρώπινο κόστος.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα είδος τρομοκρατικής οργάνωσης, από αυτές που είναι βούτυρο στο ψωμί όσων κατασκευάζουν αφορμές για να χτίζουν ένα ασφυκτικό αστυνομικό κράτος.

Η Χρυσή Αυγή, αφομοιώνοντας την «μαγκιά» της Αυριανής-αφού πρώτα την έφερε προς τα «δεξιά» ο Καρατζαφέρης, υιοθετώντας την πατριωτική ρητορεία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου (θυμάστε τους γραικύλους και τις μαυροφορεμένες λαοσυνάξεις του 666;) στηριγμένη πάνω στα αμέτρητα χοντρά σκάνδαλα που ξέσπαγαν το ένα μετά το άλλο τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και επί Νέας Δημοκρατίας φέρνοντας ζάλη στους πολίτες, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την μεταμόρφωση του κέντρου λόγω των γκέτο, εμφανίστηκε ως η «αντισυστημική» δύναμη. Η οικονομική κρίση, τα εκατομμύρια των ανέργων και απελπισμένων, η εκτός ελέγχου ανασφάλεια, ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.

Και ποιος νοιάζεται αν υπήρξαν «παγανιστές»; ( πρέπει να ειπωθεί κάποια στιγμή πως η σχέση τους με τον παγανισμό και την ιστορική ελληνική θρησκεία είναι μικρότερη και από τη δική μου με τα μαθηματικά στα οποία υπήρξα ευλαβής σκράπας).

Και ποιος νοιάζεται αν ήταν ήδη γνωστή η Χ.Α. σαν συμμορία που έδερνε και μαχαίρωνε μετανάστες;

Και ποιος νοιάζεται αν ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης και ο Λαγός και ο Παπάς και ο Παναγιώταρος και ο Μπαρμπαρούσης είναι βαμμένοι ναζιστές με βούλα στων οποίων την συμπεριφορά μπορείς να διακρίνεις την διαταραχή χωρίς να είσαι καν ψυχίατρος;

Σίγουρα όχι όσοι τους ψηφίζουν και όσοι ετοιμάζονται να τους ψηφίσουν.
Προηγήθηκαν για αυτό, πολλά χρόνια «φροντιστηρίου» στην παραπαιδεία της παραπολιτικής ώστε να απαξιωθούν τα πάντα και να έχουμε τώρα μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας, έτοιμη από καιρό, που βλέπει τους άναρθρους και αλαλάζοντες ως «λύση».

Τους πλέον ανθέλληνες ως υποδείγματα Ελλήνων.

Τους προδότες, ως πατριώτες.

Έτσι για γούστο, παραθέτω λίγους στίχους από τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου, που συχνά πυκνά αυτά τα υποπροϊόντα της χειρότερης εκδοχής του ανθρώπινου είδους, τολμούν και πιάνουν στο στόμα τους.

Αν διαβάζει κάποιος ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής, περαστικά και με το συμπάθιο:
Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.
Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.
Ο κόσμος να γλιτώσει, απ’ αύτην την πληγή,
κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη
Ο κόσμος που ονειρεύτηκε ο Ρήγας, με μαύρους κι’ άσπρους , έλληνες και τούρκους να μοιράζονται αδελφικά τη γη.

Σχεδόν, ένα Imagine της εποχής του.

Hat Ihrer Meinung nach, Herr KaSSidiaris, diser bedeutende Grieche nicht Recht gehabt?

(Δίκιο δεν είχε κύριε ΚαSSιδιάρη αυτός ο κατά τη γνώμη σας σημαντικός Έλληνας;)
Αλλά βέβαια ο Κασιδιάρης και οι κλώνοι του ακολουθούν με συνέπεια το ύφος της επίσημης εκπαίδευσης που επιβάλλει το υπουργείο « Παιδείας και Θρησκευμάτων» κόβοντας και ράβοντας την ιστορία κατά το δοκούν προκειμένου να υπηρετηθούν οι «στόχοι».

Γιατί, όπως διδάσκει και ο Joseph Goebbels: «όσο πιο μεγάλο το ψέμα, τόσο πιο πολλοί οι οπαδοί του»

Το φονικό βέβαια του Παύλου Φύσσα δεν ήταν το πρώτο. Η λοβοτομή της κοινωνίας φωτίστηκε ήδη από τις αρχές του χρόνου.

Το πύκνωσε έξοχα σε λίγες λέξεις ένας τακτικός αναγνώστης του tvxs.gr ( Cosmos Change ) στο πικρό σχόλιο που άφησε στα κοινωνικά δίκτυα:

«Να μαζευόταν τόσος κόσμος και για τον Πακιστανό που έσφαξαν τον Γενάρη τα Χρυσαύγουλα ... ίσως είχαμε κάποια ελπίδα σαν κοινωνία»

Όμως, σιγά μη μαζεύονταν. Ο ρατσισμός και οι διακρίσεις είναι παλιά παράδοση στην Ελλάδα- όσοι πιστεύουν πως αυτά τα φρούτα ξεφύτρωσαν τώρα ας ψάξουν λίγο το παρελθόν, δεν πάνε δα και πάρα πολλά χρόνια που ακόμα και ένα ανάπηρο παιδί ήταν η ντροπή της οικογένειας.

Η δε συχνά τρομακτικά καθυστερημένη ελληνική ή μάλλον ρωμαίικη «θυμοσοφία» περιελάμβανε διάφορα χαριτωμένα του τύπου: «φάε Κωστάκη το φαί σου γιατί θα φωνάξω τον αράπη», «τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς».

Από όπου κι αν το πιάσεις το ζήτημα μοιάζει να δικαιώνεται ο αείμνηστος Καστοριάδης που βλέπει τον ουσιαστικό θάνατο των Ελλήνων περί το 404 και το τέλος του 5ου αιώνα, με τον εκφυλισμό δηλαδή των αυτοθεσμιζόμενων δημοκρατικών πόλεων.

Να επιστρέψω όμως, στη Χρυσή Αυγή και στο σήμερα:

Αν κάπου υπάρχει ένα δίκιο και μάλιστα μεγάλο στις αναλύσεις του ΚΚΕ είναι πως η Χρυσή Αυγή είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και, το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα του πολιτικού κατεστημένου.

Στοιχηματίζω, πως στο επόμενο διάστημα θα δούμε μία συστηματική κυβερνητική επιχείρηση «αποκάλυψης της εγκληματικής φυσιογνωμίας των Νεοναζί».
Ακόμα και η σπουδή του κου Δένδια να τρέξει στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου και να καταθέσει φάκελο με τα εγκλήματα της Χ.Α. είναι χαρακτηριστική.
Ο φάκελος βέβαια, δεν ετοιμάστηκε σε 5 και 10 ώρες.

Ήταν εκεί, και περίμενε την κατάλληλη στιγμή.

Η Ν.Δ. θα επιδείξει τώρα «αποφασιστικότητα» για να πατάξει τη βία «απ’ όπου κι’ αν προέρχεται». Θα ξεκινήσει από τη Χρυσή Αυγή και θα φτάσει στο γιαούρτι και το φάσκελο που ήδη κάποιοι πρόλαβαν να δείξουν ως «αρχή του κακού».
Η Χρυσή Αυγή ενδεχομένως να συρρικνωθεί.

Ας μην ξεχνάμε πως έρχονται ευρωεκλογές και το τελευταίο που θα ήθελαν οι Βρυξέλλες και το Στρασβούργο είναι να δουν τους τραμπούκους να κάνουν τσαμπουκάδες στο Ευρωκοινοβούλιο και να διαχέουν τον λόγο του μίσους.
Παράλληλα, εκείνο το ποσοστό που θα φύγει από την όζουσα αγκάλη της Νεοναζιστικής ακροδεξιάς θα γίνει δεκτό στην δεξιά και ακροδεξιά του… Συνταγματικού τόξου.

Λίγοι διορισμοί, μερικά βολέματα, πολλά λόγια, το μούδιασμα πολλών απελπισμένων που ωστόσο δεν θέλουν να ταυτιστούν με το αίμα ενός έλληνα (με του Πακιστανού κανένα πρόβλημα) και, θα επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον ισχυροποιώντας έτσι το κόμμα των Σαμαρά – Λαζαρίδη.

Θα μείνει εκεί το πράγμα;

Όχι. Στελέχη όπως η κα Μπακογιάννη, ο Προκόπης Παυλόπουλος κ.α. πιθανότατα να φύγουν από μία υπερδεξιά Νέα Δημοκρατία που θα θελήσει να κρατήσει ευτυχισμένη την καινούργια πελατεία της.

Σε αυτό το σημείο «απελευθερώνονται» οι διεργασίες της κεντροδεξιάς και του φιλελεύθερου χώρου όπου ρόλο θα αποκτήσουν αρκετοί από το ιστορικά τελειωμένο ΠΑΣΟΚ.

Η Ναζιστική ακροδεξιά δεν θα εξαφανιστεί. Θα της «επιτραπεί» να κρατήσει ένα μονοψήφιο ποσοστό ώστε να παραμείνει το άγριο και μεταλλαγμένο μαντρόσκυλο του συστήματος.

Το «σενάριο» αυτό θα πάρει χρόνο για να εξελιχθεί. Δεν αποκλείω κατά την πορεία να δούμε και καμιά χοντρή προβοκάτσια με αριστερή ετικέτα ώστε το σύστημα να βρει την ευκαιρία να αποδείξει πως είναι ενάντιο στην κάθε βία «από όπου και αν προέρχεται».

Κι ας είναι η βία και η τρομοκρατία που ασκεί το ίδιο το σύστημα με την διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους, με τις απολύσεις και την ανθρωπιστική κρίση, η χειρότερη και πιο ακραία βία και τρομοκρατία.

Ακριβώς όμως για αυτό τον λόγο, πριν από δύο τρία χρόνια επέμενα πως η Αριστερά έπρεπε να καταγγέλλει εμμονικά τη βία «από όπου κι’ αν προέρχεται». Δεν θα είχε δώσει στον κάθε Λαζαρίδη το φληνάφημα περί «δύο άκρων».

Τώρα, θα γίνει μια καραμέλα στο χέρι του συστήματος και θα προσφερθεί δυστυχώς πειστικά, στα στεγνά χείλη των απελπισμένων.

Αγαπητέ κύριε Τσίπρα όση κριτική και αν σου έχει ασκηθεί από τη στήλη μου είσαι- εκ των πραγμάτων- η μοναδική εναλλακτική κυβερνητική λύση.
Επειδή η πιθανότητα να κυβερνήσεις είναι ισχυρή.

Επειδή υπάρχει οντολογική ανάγκη για σοβαρό αντίλογο στα όσα λέγει και πράττει η παρούσα κυβέρνηση.

Επειδή η Ελλάδα είναι μια τρίχα πριν από το στάδιο του failed state.

Σε ικετεύω (ναι, σε ικετεύω) να αποκτήσεις πλήρη συνείδηση του ιστορικού ρόλου που έχει ο σημερινός ηγέτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καθώς αύριο, είτε θα είναι πρωθυπουργός, είτε θα ξεφουσκώσει σαν μπαλόνι και θα συρρικνωθεί μπερδεμένος και αγκυλωμένος σε κάποιο αγκάθι του πολυδαίδαλου βαθέως ελληνικού πολιτικού συστήματος που συστήθηκε ως «παρακράτος» και έτσι ένδοξα συνεχίζει.

*από το  tvxs.gr

25 σχόλια:

  1. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ο Τσίπρας που μπορεί να έρθει στην εξουσία. Είναι οι αναλυτές σαν αυτόν που ανέβασες Γιώργο που θα πλαισιώσουν την εξουσία του. Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι. ΚΑλά έκανες και το ανέβασες γιατί δεν θα το διάβαζα αλλιώς. Πρέπει να ξέρουμε για να προσέχουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το πρόβλημα Λεωνίδα είναι αυτοί που είναι τώρα στην εξουσία. Μετά έρχεται ο Τσίπρας. Εάν είναι επείγον να απαλλαγείς από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό των πρώτων, τι κάνεις; Τους αφήνεις να γκρεμίζουν την οικονομία, να εκτελούν την επιχειρηματικότητα και να μηδενίζουν την φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας εξαφανίζοντας την όποια παραγωγική της βάση απέμεινε (για το πρωτογενές πλεόνασμα ρε γαμώτο/φέτος - του χρόνου;) επειδή μπορεί να έρθει ο Τσίπρας;
    Αυτό το ερώτημα που θέτω εδώ και ένα διάστημα, μένει αναπάντητο από τον μεσαίο χώρο - ότι και να εννοεί πια κανείς με αυτόν τον όρο.
    Αντ'ιθετα δαιμονοπείται ο ερχομός του Τσίπρα (σε κυβέρνηση συνεργασίας φυσικά όπως και η ΝΔ) λες και πρόκειται να εφαρμόσει κολλεκτιβισμό. κυβέρνηση συνεργασίας σημαίνει ότι οδρόμος είναι ανοιχτός για σοβαρότητα - δεν σε δεσμεύει καν το ψηφισμένο σου πρόγραμμα αφού θα κάνεις "προγραμματική συμφωνία". Ο Πήττας έχει δίκιο: είναι ιστορική ευκαιρία για το ριζοσπαστικό μέρος της αριστεράς να σοβαρευτεί. Να αφήσει τον λαϊκισμό, να δει τι συνεργασίες μπορεί και πρέπει να κάνει - δεν ξέρουμε καν αν θέλει βέβαια - αλλά οι ημέρες που περνούν με αυτήν την κυβέρνηση είναι μοιραίες πλέον για το μέλλον και τις πιαθνότητες ανάπτυξης αυτής της χώρας.
    Ας μιλήσουμε πολιτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με την ίδια λογική γιατί να μην ενισχύσουμε την χρυσή αυγή για να φύγει η κυβέρνηση και μετά βλέπουμε.
      Είτε με τον Σύριζα είτε με την χα η χώρα σε 1-2 χρόνια θα μοιάζει με το Αττικόν, που παραμένει καμμένο για να μας θυμίζει τι μας περιμένει με οποιαδήποτε λύση αυτού του είδους

      Διαγραφή
    2. Ακραίες απόψεις. Ήμουν πολλά χρόνια στον παλιό ΣΥΝ και στον μη ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ και γνωρίζω τους περισσότερους/ες - σε κάθε περίπτωση είναι πολύ καλύτεροι/ες από την δεξιά και τους δορυφόρους της στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν κι εκεί παρέες και κυκλώματα (μια από αυτές τους "νεοκομσομόλους" την έχω αναλύσει από παλιά) αλλά άλλο λαϊκισμός, ανευθυνότητα και άλλες ασθένειες δογματισμού και ανωριμότητας στην αριστερά και άλλο ΧΑ. Καμία σχέση - τα δυο άκρα υπάρχουν μόνο στο αρρωστημένο μυαλό των συνοδοιπόρων του Σαμαρά. Είναι κρίμα από απειρία να την υιοθετούν και άνθρωποι του κέντρου.

      Διαγραφή
    3. Και ειναι "πολιτικη" η τοποθέτηση οτι αυτοί που μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει την παραμικρή σοβαρότητα θα σοβαρευτούν αν τους δώσουμε την ευκαιρία να μας κυβερνήσουν;
      Επιπλέον, ειναι σοβαρο το επιχείρημα οτι θα ειναι δεσμευμενοι να μην ακολουθήσουν κολλεκτιβιστικες λύσεις λόγω συνεργασιών -δηλαδή, για λόγους καιροσκοπικους και όχι προγραμματικους; Να τους εμπιστευτουμε δηλαδή ελπίζοντας οτι δεν θα μπορέσουν να εφαρμόσουν λόγω συγκυρίας να εφαρμόσουν αυτά που πιστεύουν; -πράγμα που, κατα τη γνώμη σου, μάλλον τους κανει αξιόπιστους οτι θα ειναι ικανοί να διαχειριστούν με επιτυχία τα τεράστια προβλήματα! Απιορω!

      Διαγραφή
    4. Γιώργο,
      Έχεις δίκιο.
      Ίσως πράγματι να είναι θέμα εκτίμησης και πίστης.
      Αν πράγματικά εκτιμάς ότι ο Σύριζα δεν θα είναι η χαριστική βολή, τότε είναι κατανοητή η επιχειρηματολογία σου.
      Προσωπικά πιστεύω αυτά που δηλώνουν και εκτιμώ ότι θα μας πάρουν πίσω πολλές δεκαετίες.
      Αν κερδίσουν τις εκλογές, κανένα πρόβλημα. Οι καταστροφές με λαική συναίνεση δεν είναι περίεργο φαινόμενο στις δημοκρατίες και μακροπρόθεσμα λειτουργεί εκπαιδευτικά.
      Αν δεν τους βγεί και δοκιμάσουν να απαλλάξουν τον τόπο από τα μιάσματα, τους δοσίλογους και τους υπαλλήλους της μέρκελ, με παλλαΐκό αγώνα στο πεζοδρόμιο, πιστεύω ότι θα είσαι και εσύ απέναντι

      Διαγραφή
    5. Αλίκη, δεν ξέρω αν και πόσο θα σοβαρευτούν. Έχουμε όμως ένα θέμα. Την σημερινή κυβέρνηση. Εάν συμφωνείς ότι αυτή κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που χρειάζεται ο τόπος χρειαζόμαστε άμεσα αλλαγή κυβέρνησης - είτε από αυτή την βουλή είτε από εκλογές. Εκεί εναλλακτικές δεν έχουμε σαφείς - όμως αυτή η κυβερνηση πρέπει να πέσει άμεσα. Στις εκλογές έχεις συγκεκριμένες εναλλακτικές και επιλέγεις - και η μία είναι ο Τσίπρας, αντικειμενικά. Όποια βελτίωση καλή θα είναι.
      Αν τώρα θεωρείς ότι η κυβέρνηση κινείται έστω με σοβαρά λάθη στην σωστή κατεύθυνση, τότε, δεν υπάρχει βάση συζήτησης.
      Κατά τα άλλα προβληματισμούς καταθέτω σε μια κατάσταση που δεν ελέγχουμε ούτε εσύ ούτε εγώ - για το καλύτερο. Ποτέ δεν εμπιστεύτηκα κανένα ελληνικό κόμμα άλλωστε.

      Διαγραφή
    6. Το πρόβλημά μου minority, είναι ότι και η παρέα του Σαμαρά μας πάει πίσω πολλές δεκαετίες. Καταστρέφει την παραγωγική βάση της οικονομίας, καταδιώκει τις επιχειρήσεις, φέρεται με οικονομικό φασισμό στην ελεύθερη οικονομία. Θα μου πεις, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. ΟΚ. Αλλά οι επικίνδυνες κυβερνήσεις πρέπει να πέφτουν κι από κει και πέρα, ο σοφός λαός μπορεί να βγάλει τα μάτια του όπως εκείνος νομίζει και όχι όπως η παρέα Σαμαρά. Είναι δικαίωμά μας να αλλάζουμε αποτυχημένες κυβερνήσεις.

      Διαγραφή
    7. "Είναι δικαίωμά μας να αλλάζουμε αποτυχημένες κυβερνήσεις."

      Σε αυτό συμφωνούμε 100%.

      Προσωπικά θεωρώ τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης αποτυχημένες.
      Ιδιαίτερα απο το 2003 και μετά, όταν όλοι ήξεραν ότι η χώρα διαλύεται και συνέχισαν (και συνεχίζουν μέχρι σήμερα) τον διαχωρισμό των ελλήνων σε ημέτερους και μή.
      Δυστυχώς οι ημέτεροι είχαν και έχουν πάντα την εξουσία.
      Και από ότι φαίνεται θα την θωρακίσουν αλλάζοντας αν χρειαστεί πολιτικό προσωπικό.
      Οπότε, ας δέσουμε τις ζώνες και ας αφήσουμε τον θυμόσοφο ελληνικό λαό να κάνει τις (εκλογικές) επιλογές του.

      Διαγραφή
    8. Εχουμε πράγματι μια κακή κυβερνηση -όπως κακή ειναι και ολόκληρη η πολιτικη τάξη που διαθέτουμε, δυστυχώς. Ομως, η κυβερνηση αυτη εχει αδιαμφισβητητες και προδιαγεγραμμενες δεσμεύσεις ως προς τα κεφαλαιωδη: τη μορφή του πολιτεύματος, την ελεύθερη οικονομία και την ευρωπαϊκή ένταξη.
      Με την έννοια αυτη, δεν θεωρώ οτι κινειται αντίθετα προς τα συμφέροντα της χώρας -μολονοτι ασκεί πράγματι κακη πολιτικη διαχείριση της δημόσιας διοίκησης και της οικονομίας.

      Ομως, η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει σοβαρό κίνδυνο να δημηργιουργησει ΜΗ αναστρεψιμες καταστάσεις, ως προς τα παραπάνω κεφαλαιωδη. Επομένως διακυβεύεται κατι πολυ σημαντικοτερο απο μια κακή διακυβέρνηση.

      Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε οτι τελευταιες εκλογές ειναι πρόσφατες. Ο λαός αποφάνθηκε απο ποιους θελει να κυβερνηθει. Δεν καταλαβαίνω γιατι ξαφνικά δημιουργειται κλίμα τέτοιας πρεμουρας για να κυβερνηθουμε απο τον Μηλιο και τον Λαφαζανη!

      Διαγραφή
    9. Αλίκη λες "ασκεί πράγματι κακή διαχείριση". Εγώ λέω "καταστροφική". Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Τίποτα δεν έχει αλλάξει προς θετική κατεύθυνση - πολλά όμως σε ανοιχτά εχθρική κατεύθυνση: με μέτρα απανωτά καταστρέφεται η επιχειρηματικότητα, υπονομεύεται το μέλλον και η προοπτική ανάκαμψης και ανάπτυξης, η ίδια η οικονομία άρα και η δημοκρατία. Πως να υπερασπίσω λοιπόν τον Σαμαρά;
      Εσύ όμως είσαι μέσα στην παγίδα. Εφόσον είναι απλά κακή κυβέρνηση (όπως όλες συνήθως) πρέπει να την προστατέψεις από το χειρότερο. Είναι θέμα πως βλέπεις τα πράγματα.

      Διαγραφή
    10. Δεν προστατεύω την κυβερνηση, αυτο ειναι σαφές στο σχόλιο μου. Απλώς αρνούμαι να δεχτώ οτι θα πρεπει να υποστω τον -πολυ πιο επικίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ- ως αναπόφευκτη λύση.
      Ελπίζω οτι όταν γίνουν εκλογές θα έχω και άλλη εναλλακτική. Και γενικότερα πιστεύω οτι το δίλημμα Σαμαρας η ΣΥΡΙΖΑ ειναι αποπροσαναλιστικο. Το "η εμείς η αυτοι" το αφήνω στον Τσίπρα!

      Διαγραφή
    11. Όταν λες "πολύ πιο επικίνδυνος ΣΥΡΙΖΑ" έχεις τοποθετηθεί. Η θέση αυτή καταλήγει στην ανοχή στην καταστροφική πολιτική Σαμαρά έναντι της πιθανά πιο καταστροφικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι σαφές; Για μένα μεταξύ σιγουριάς καταστροφής (ΝΔ) και πιθανότητας (ΣΥΡΙΖΑ) υπάρχει μια απόσταση που στον λεγόμενο μεσαίο χώρο καταπίνουμε αμάσητα - και γι αυτό δεν μπορεί να υπάρξει κεντροαριστερά (λόγω ταύτισης με τους "γκρεμιστές" του Σαμαρά). Η πιθανότητα μπορεί και να ανστραφεί - η σιγουριά, όχι. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει άμεσα - τα υπόλοιπα όλα παίζονται. Είναι συνυπευθυνότητα να την στηρίζει κανείς επειδή "μπορεί να έρθει κάτι κατά την γνώμη μας χειρότερο" - είναι σαν να μην έχουμε καμιά επιλογή αντίστασης.

      Διαγραφή
    12. Φυσικο δεν ειναι ο μεσαίος χώρος να απεχθανεται την προγραμματική διακήρυξη του "σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας" -με ποια μέσα, άραγε;- και τις λαϊκές επιτροπές του Λαφαζανη;

      Διαγραφή
    13. Λαφαζάνης; Υπερεκτιμημένος...Κάθε κόμμα έχει την εσωτερική του αντιπολίτευση δεξιά και αριστερή - αλλά κάνει εκείνο που θέλει το κέντρο του. Οι προγραμματικές διακηρύξεις των νεοκομμουνιστών δεν έχουν παρά μειοψηφική απήχηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι πόσο σοβαρότητα διαθέτει το κέντρο του και η πλειοψηφία του που έβγαλε τον Δραγασάκη μακράν πρώτο στο συνέδριο. Εκεί εστιάζονται οι αμφιβολίες και οι αντιρρήσεις - ο Λαφαζάνης κάνει αυτό που ξέρει και δίνει τροφή σε όποιον απεχθάνεται τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κρατά τις συνιστώσες εντός. Τι μας αφορά αυτό;

      Διαγραφή
    14. Συμφωνω οτι στη γραμμή Δραγασακη εστιαζονται οι αμφιβολίες και οι αντιρρήσεις, όπως σωστά επισημαινεις.
      Ομως κι αυτός πόσο μη κρατικιστικο, υπερ της ελεύθερης οικονομίας και ρεαλιστικό προγραμμα διατυπώνει;

      Σου θυμίζω τα περι κεντρικου σχεδιασμού της οικονομίας, κρατικοποιησεων κλπ που εχει πει. Απλως ειναι ηπιος και καταρτισμένος ανθρωπως και ξέρει να μιλάει. Κατα τα αλλα στην ουσια της οικονομικής του αντίληψης δεν διαφοροποιειται ιδιαιτερα απο τους υπόλοιπους πιο ακραίους.
      Επιπλέον, δεν δισταζει να προτεινει και πραγματα ανεδαφικα -που μαλλον το ξερει κι ο ιδιος οτι ειναι τέτοια, οπως π.χ τα λεγομενα ομολογα ειδικου σκοπού.

      Διαγραφή
    15. Ας μείνουμε με τις αμφιβολίες και τις αντιρρήσεις μας Αλίκη. Για την ώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Κεντρικό σχεδιασμό κάνει πάντως και η τρόικα την οποία εκτελεί κουτσά στραβά η συγκυβέρνηση - και δεν ήταν καν προεκλογική δέσμευση του Σαμαρά. Και τα σπίτια δεν μας τα παίρνουν οι νεοκομμουνιστές αλλά οι φιλελεύθεροι δεξιοί με την βοήθεια των σοσιαλιζόντων τύπου Στουρνάρα. Πλήρης σύγχυση.

      Διαγραφή
  3. Παράπλευρες απώλειες του αντιφασιστικού αγώνα
    http://www.inews.gr/135/xylokopisan-agria-idioktiti-Pet-shop-sta-exarcheia-kai-ton-trypisan-me-syringaepeidi-nomisan-oti-einai-chrysavgitis.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείς ότι το έπραξαν τουλάχιστον με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ; Σοβαρολογούμε;

      Διαγραφή
    2. Οι εξουσιαστές μπάχαλοι ντύνονται σαν την ΧΑ - άρβυλα, μαύρα, τσαμπουκάδες, σπασίματα, ξύλο. Τι σχέση έχουν με τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς;

      Διαγραφή
    3. @Δημήτρης

      Συγγνώμη. Δεν είχα διαβάσει ούτε είχα ακούσει τις καταδίκες από τον Σύριζα και τα υπόλοιπα μέλη του αντιφασιστικού μετώπου.
      Ίσως γιατί δεν έγιναν ούτε πρόκειται να γίνουν.

      @Γιώργος

      Ίσως να έχουμε μεγαλώσει Γιώργο και ξεχνάμε εύκολα οτι δεν είναι στην επικαιρότητα.

      Μέχρι προχτές ο μισός Σύριζα θεωρούσε το κοινοβούλιο σαν εφαλτήριο για την 'λαική' δημοκρατία. Ένας πολίτης, μία ψήφος, μία φορά.

      Διαγραφή
  4. Στις επόμενες εκλογές, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, πρώτο κόμμα θα είναι η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα περί του μεγάλου κεντρώου χώρου με προοπτική την πρώτη θέση ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας.
    Ο συντάκτης θεωρεί ότι είναι καλλίτερα να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.
    Επειδή δεν διακρίνω σε τι είναι καλλίτερη η (προεκλογικά αλλοπρόσαλα λαϊκιστική) τριτοκοσμική ακροδεξιά του Σαμαρά από τον (προεκλογικά αλλοπρόσαλα λαϊκιστικό) κεντρώο (ναι καλά διαβάζετε κεντρώο) ΣΥΡΙΖΑ, θα ήθελα να μου το εξηγήσει κάποιος.
    Σε σύγκριση όμως, και όχι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
    Σε τελευταία ανάλυση προτιμώ πολιτική Δραγασάκη, Σταθάκη και ας είναι στις παρυφές ο Λαφαζάνης, από μια ΝΔ με Λαζαρίδη, Σταμάτη, Μπαλτάκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπερπολιτικοποιημένες αναλύσεις.
    Σε τέτοιες κρίσεις ("διαρθρωτικής κατάρρευσης" άν αποδεχθούμε προς στιγμήν την ορολογία και την επιχειρηματολογία του Δημήτρη Α. Ιωάννου), η καταστροφή παραγωγικού δυναμικού σε βάθος - δηλαδή κυρίως παγίων κεφαλαίων - είναι σε μεγάλο βαθμό αναπότρεπτη. Με Γ. Παπανδρέου, με Σαμαροβενιζέλο ή με κυβέρνηση περί τον ΣΥΡΙΖΑ.
    Το ζήτημα είναι (α) τα εξισορροπητικά αντίμετρα κοινωνικής συνοχής και (β) η κατά το δυνατόν ταχεία στροφή παραγωγικού αναπροσανατολισμού. Και στα δύο, η παρούσα κυβέρνηση βαθμολογείται με πολύ κακό βαθμό - ιδιαίτερα στο δεύτερο ειναι παντελώς αδιάφορη η και αρνητική. Το αντιπαράδειγμα στις χώρες της κρίσης είναι η Ιρλανδία: Έχουν ήδη ξεχάσει το παλιό μοντέλο του "κελτικού τίγρη" (frame corporations + οικοδομική φούσκα), η καταστροφή του εκλαμβάνεται ως μη αναστρέψιμη.
    Οι του ΣΥΡΙΖΑ έξω και σε επιλεγμένο κοινό παρουσιάζουν και ενδιαφέρουσες ιδέες. Μέσα συχνά υπόσχονται με ξύλινη γλώσσα αδιατάρακτη επαναφορά σε εποχές προ της "διάτρησης του αερόστατου". Εξαιρετικά ουτοπική, ανεδαφική ρητορεία. Κανένα προληπτικό μέτρο για το ενδεχομενο να μπήκαμε σε δεκαετή περίοδο ισχνών αγελάδων, αναιμικής μόνον αναστροφής και ανόδου του ΑΕΠ, λόγω εσωτερικής εγγενούς αδυναμίας του παραγωγικού ιστού - ακόμη και με αλλαγή της Ευρωπαικής πολιτικής. Χωρίς διόρθωση, σε περίπτωση διακυβερνησης θα βρεθούν μπροστά σε μεγάλη απογοήτευση των φιλικά διακείμενων πολιτών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Shell corporations, ακριβέστερα, ονομάζεται το επιχειρηματικό πρότυπο που άκμαζε στο "ανθηρό" Ιρλανδικό παρελθόν.
      http://www.investopedia.com/financial-edge/0712/a-look-behind-shell-corporations.aspx

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU