Δολοφονίας χαρακτήρων συνέχεια: Σεξιστική βρώμα και δυσωδία από τα ΜΜΕ της διαπλοκής κατά της νέας υπουργού Εργασίας

Η 30άρα υπουργός και το κύρος αυτού που δεν τον πήδηξε κανείς

του Νίκου Σταματίνη από το skra-punk*

Cover photo: Nick Paleologos / SOOC

Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος είναι 34 ετών. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και τελείωσε μεταπτυχιακό στην φιλοσοφία του Δικαίου στην ίδια σχολή, ενώ είναι υποψήφιος διδάκτορας της Θεωρίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Είναι νέος, στιλάτος. Ξεκίνησε από τη θέση του επικεφαλής του γραφείου του Αλέξη Τσίπρα και τις τελευταίες μέρες είναι πλέον ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, παίρνοντας τη θέση της Όλγας Γεροβασίλη.

Η Έφη Αχτσιόγλου είναι 31 ετών. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης με μεταπτυχιακές σπουδές που αφορούν το Πολιτικό Δίκαιο και τις Πολιτικές Επιστήμες και είναι διδάκτορας σε θέματα που αφορούν το Εργατικό Δίκαιο. Είναι νέα, όμορφη και γοητευτική. Ξεκίνησε από τη θέση της συμβούλου του Γιώργου Κατρούγκαλου και είναι πλέον Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Ένα από τα δύο μέλη της κυβέρνησης αμφισβητήθηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ένα από τα δύο εξέπληξε για τη θέση που πήρε. Ένα από τα δύο είναι επιλογή ήττας που έγινε από την κυβέρνηση ως άλλος αναλώσιμος που θα βγάλει τη βρόμικη δουλειά και θα φορτωθεί όλο το βάρος πριν τις εκλογές. Τέλος, ένα από τα δύο μέλη χρησιμοποίησε το κορμί του για να πάρει τη θέση του. Ποιο να ήταν άραγε;



Τι σημασία έχει που αυτός που εντέλει επέλεξε το υπουργικό σχήμα είναι ο πρώην προϊστάμενος του Τζανακόπουλου; Τι σημασία έχει που η νέα γυναίκα αντικαθιστά και δεν αναβαθμίζεται από το πρώην αφεντικό της;


Το σχήμα “55άρης προϊστάμενος, νεαρή και όμορφη «ιδιαιτέρα» και προαγωγή” είναι τόσο πολύ στέρεο, τόσο πολύ σφυρηλατημένο και μπετοναρισμένο ως μοτίβο από μεσημεριανάδικα, σεφερλήδες, ελληνικές κωμικές σειρές και συζητήσεις σε οικογενειακά τραπέζια με τον μπακαλιάρο στο στόμα, που μια μικρή παραφωνία στο όλο πλάνο δεν θα εμπόδιζε την αποκάλυψη της αλήθειας. Φυσικά και την πήδηξε.

Απορροφημένος από τον Ζουράρι, τον Φίλη και τον Ιερώνυμο, δεν είχα καταλάβει ακριβώς πώς προσελήφθη η επιλογή της Αχτσιόγλου. Αλλά και πάλι, απορώ με τον εαυτό μου: πώς δεν είχα καταλάβει; Νέα, όμορφη, χαμηλών τόνων γυναίκα με εξουσία. Φυσικά και κάτι περίεργο θα ανακαλυπτόταν. Κάποιο λάκκο θα είχε η φάβα.

Κάτω από το σχόλιο του Βουλαρίνου, που και αυτός φυσικά είναι εκεί που είναι λόγω του φλεγματικού και γεμάτου αναφορές χιούμορ του και όχι επειδή τον πήδηξε κάποιος, υπάρχει και ένας ακόλουθος που κάνει ένα «politically incorrect» (sic) σχόλιο. Μας ενημερώνει ότι η Αχτσιόγλου είναι, λέει, «γαμισάμπλ», αλλά πιο πολύ μιλά για «hate fuck» και όχι για τρυφερό έρωτα. Όχι μόνο θεωρούν δεδομένη τη σεξουαλική σχέση, αλλά αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση του πρώην υπουργού.

Ποιος είμαι εγώ, αλήθεια, που θα παρέμβω τις φαντασιώσεις του καθενός; Ο καθένας μπορεί να φαντάζεται τον εαυτό του υπουργό ή την Αχτσιόγλου να παίζει ημίγυμνη μαξιλαροπόλεμο με τη Βαλκουλέσκου του ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά. Το θέμα είναι ότι εδώ δεν μιλάμε για μια απλή φαντασίωση αλλά για τη δημοσιοποίησή της. Και αυτή συνιστά πλέον μια πολιτική πράξη.

Αν έχει έναν κανόνα η απεικόνιση της στερεοτυπικής σχέσης μεταξύ των φύλων είναι ότι θα αναπαράγεται συνεχώς σε διάφορα περιβάλλοντα και συγκείμενα, ότι μέχρι να σκεφτείς ότι –λόγω του σκηνικού– θα υπάρξει κάπου, κάποτε ένα σεξιστικό σχόλιο, αυτό θα έχει γίνει ήδη. 

Η αντίθεση του κύρους του άντρα που υπερέχει λόγω θέσης (σχέσης αφεντικού-υφισταμένης), ηλικίας (μεσήλικας-νεαρή κοπέλα), αλλά φυσικά και φύλου (άντρας-γυναίκα) αποτέλεσε ένα προνομιακό τόπο για ακόμα μια αναπαραγωγή του στερεοτύπου μέσω του χαλαρού ηλίθιου χιούμορ. Σε αυτή την περίπτωση, ο μεσήλικας, άντρας υπουργός κάνει πέρα από την εξουσία που δικαιωματικά κρατά, δίνοντας κάποια ψίχουλα εξουσίας στην ανερχόμενη νεαρή γυναίκα. Με τα ανάλογα ανταλλάγματα φυσικά ή με κάτι άλλο να κρύβεται από πίσω. Και τότε είναι που κυκλοφόρησαν παντού memes, όπως αυτό:

Και πάλι η στερεοτυπική εικόνα ενός άντρα που κοιτάει το μελλοντικό θήραμά του. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι –παρότι ο άντρας υπουργός αποχωρεί από το υπουργείο του και αντικαθίσταται από τη νεαρή γυναίκα– έχει ακόμη εκείνος την εξουσία. Είναι ακόμη εκείνος που έχει να προσδοκά κάτι από τη συμφωνία. Η μετάβαση από την εξουσία του αντρός σε αυτή τη γυναίκας, από την εξουσία του μεσήλικα σε αυτή του νέου ατόμου γίνεται με όρους οικειοθελούς παράδοσης εκ μέρους του πρώτου.

Σε αυτό, λοιπόν, το αρχετυπικό παράδειγμα παραγωγής φανερά και αδιαπραγμάτευτα σεξιστικού λόγου, πολύ συχνά υπήρξαν διάφορες λεζάντες που τόνιζαν ότι η δημοσίευσή τους είναι σεξιστική. Ο ίδιος ο Βουλαρίνος σε ένα ακόμη κρεσέντο σπουδαίου και obscure χιούμορ έγραψε ως λεζάντα στο meme που είδαμε παραπάνω «ΑΙΣΧΟΣ! ΣΕΚΖΙΖΜΟΣ! ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΖΩΗ ΚΩ/ΛΟΥ?». Αυτό είναι και το νέο στοιχείο του σεξιστικού χιούμορ. Νέο στην Ελλάδα. Στην Αμερική αυτή τη δομή την έχει ακολουθήσει ο white trash οπαδός του Trump εδώ και δεκαετίες. Αναπαράγει τα σεξιστικά στερεότυπα και ταυτόχρονα σχεδόν ειρωνεύεται τους ψόγους που θα ακολουθήσουν. Προσπαθεί να προκαταβάλει τη γελοιοποίηση του αντίλογου. Κανείς δεν καταλαβαίνει αν ο Βουλαρίνος δέχεται ότι το meme είναι σεξιστικό και δεν τον νοιάζει ή αν απλά δεν δέχεται αυτή την κατηγορία. Κανείς δεν είναι σεξιστής, γιατί κανείς δεν έχει πρόθεση να είναι.




Nick Paleologos / SOOC

Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο δεν έχει γίνει ακόμη η τελετή παράδοσης-παραλαβής της κυβέρνησης. Είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθουν και νέα memes και νέα tweets για πρωκτικό, στοματικό ή δεν ξέρω τι άλλο σεξ. Αυτές οι σκέψεις δεν θα μείνουν στο κλειστό δωμάτιο, μπροστά από έναν παλιό υπολογιστή, με πληκτρολόγιο γεμάτο με τυριά από τα μακαρόνια που φαγώθηκαν προηγουμένως από πάνω του. Δεν θα γίνουν στα γρήγορα, για να μην μας πιάσει στα πράσα η γυναίκα μας. Θα δημοσιοποιηθούν με το καφριλίκι της αντροπαρέας που δεν μασάει από πολιτικές ορθότητες, που θέλει να δείξει δημόσια ότι η ομάδα στην οποία ανήκει δεν έχασε, απλά παραχώρησε μέρος της εξουσίας της.

Η γυναίκα θα ορίζεται από την οπτική γωνία του άντρα (εξωτερική εμφάνιση, ηλικία, σεξουαλική επιθυμία) και η ταυτότητά της θα στοιχειοθετείται σε εξάρτηση από την αντρική. Θα πρέπει να διεκδικήσει η ίδια τον ρόλο της, να διεκδικήσει την εξουσία σε όλη τη διάρκεια της εφαρμογής της. Την ίδια ώρα, ο Βουλαρίνος θα μπορεί να κάνει τη δική του εκπομπή απρόσκοπτα. Δεν έχει να αποδείξει και τίποτα. Θα συνεχίσει, ακούραστος εργάτης της σάτιρας, του αστείου και του γέλιου, με το κύρος αυτού που δεν τον πήδηξε κανείς για να πάρει εκπομπή.

*Σημείωση της "αριστερής στρουθοκαμήλου"

Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου αποφασίστηκε εντέλει, όταν βλέποντας το σημερινό φύλλο του Πρώτου Ψέμματος συνειδητοποιήσαμε ότι ο κομιστής και η υπόλοιπη "συμμορία της διαπλοκής", δεν θα σταματήσουν να ασκούνται στην δολοφονία χαρακτήρων και στην χυδαία σεξιστική αντιπολίτευση στοχοποιώντας τώρα την νέα υπουργό στην σειρά των υποψηφίων για δημόσιο κανιβαλισμό που έχουν επιλέξει. Δεν είναι δλδ μόνο ο Βουλαρίνος - είναι όλη η σαπίλα των ΜΜΕ της διαπλοκής που πάλεψε με νύχια και δόντια την αδειοδότηση των καναλιών. Ως εκ τούτου θα επανέλθουμε δριμύτερες...