Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Είναι δυνατή μια "καθαρή λύση για το χρέος" στις 15 Ιουνίου; Όχι βέβαια...



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Ο Σόιμπλε πήγε τον αγώνα στην παράταση. Ο Σόιμπλε. Όχι ο Τόμσεν όπως γράφουν πολλά μέσα ενημέρωσης. Ο Τόμσεν είναι απλά ο "κακός μπάτσος" της ιστορίας σε συνεννόηση με τον ..."καλό" όπως παρουσιάζεται εσχάτως ο Σόιμπλε, ανησυχώντας κάθε λογικό άνθρωπο.

Θα ήταν κανείς πολύ αφελής αν πίστευε ότι όλο αυτό είναι απλά μια προεκλογική παράσταση του Σόιμπλε, ο οποίος κατά βάθος έχει αποδεχθεί την ανάγκη ελάφρυνσης και βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και στην παράταση του Ιουνίου θα συναινέσει με τις ευλογίες της "πιο λογικής" Μέρκελ. 
Ωραίο παραμύθι. 
Στην πραγματικότητα όλο αυτό είναι μια προεκλογική δέσμευση των Μέρκελ Σόιμπλε που χωρίς την τήρησή της το κόμμα τους θα καταρρεύσει εκλογικά...

Η Μέρκελ έχει υποσχεθεί στην γερμανική μεσαία τάξη ότι θα είναι το τελευταίο θύμα της παγκοσμιοποίησης και ότι πρώτα θα εξαφανιστούν οι μεσαίες τάξεις των άλλων ευρωπαϊκών και εν γένει δυτικών χωρών από την καλπάζουσα επιβολή του παγκοσμιοποιημένου μη παραγωγικού καπιταλισμού της απορρύθμισης κάθε δικαιώματος και οικονομικής προκοπής που απέκτησαν εργαζομένοι και παραγωγοί τον τελευταίο αιώνα. 
Και εργαλείο για να επιζήσει η δική τους μεσαία τάξη την ώρα που καταστρέφονται οι άλλες και εις βάρος τους, ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα επιτροπείας και δημοσιονομικής προσαρμογής των άλλων χωρών. 
Έχει δεσμευτεί γι αυτό ο Σόιμπλε στην γερμανική βουλή. 
Και έχει αυτοπαγιδευτεί στην συμμετοχή του ΔΝΤ ακόμη και τώρα που τυπικά εκείνο ζητάει μέτρα βιωσιμότητας του χρέους δλδ ελάφρυνση για να συνεχίσει να συμμετέχει. 

Οι αναλύσεις πάνε και έρχονται γύρω από τις πιθανότητες κάποιας λύσης έστω και στο παρά πέντε - που χρονικά είναι ο Ιούνιος αφού δεν υπάρχει χρόνος μετά για έγκριση της δόσης των πολλών δις από τα εθνικά κοινοβούλια. Και το ΔΝΤ διαρρέει ότι θα υπάρξει λύση ακριβώς γι αυτόν τον λόγο και μόνο: ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος.
Όμως δεν υπάρχει περίπτωση να αυτοκτονήσουν εκλογικά οι Μέρκελ Σόιμπλε και να βάλουν σε περιπέτειες το σχέδιό τους για επικράτηση στον οικονομικό πόλεμο κατά των ίδων τους των εταίρων στην ΕΕ. Και την ηγεμονία τους  - επιτρέποντας στο παγιδευμένο πειραματόζωό τους να διαφύγει.

Η λύση άρα δεν θα είναι καθαρή. 
Θα είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην παράσταση "καλός και κακός μπάτσος" Τόμσεν και Σόιμπλε, που στην πραγματικότητα δεν θέλουν να επιτρέψουν στην Ελλάδα και μάλιστα με αριστερή κυβέρνηση να εξέλθει της επιτροπείας όρθια! 
Το "πρόγραμμα" είναι σαφές: καταστροφή της Μμ βιομηχανικής παραγωγικής βάσης, αιώνια εξάρτηση, ξεπούλημα εθνικών πόρων, μονοθεματική οικονομία ενταγμένη στον γερμανικό καταμερισμό εργασίας και παραγωγής, εξάρτηση της ισχυρής ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας και κατεύθυνση των εσόδων της στην Γερμανία και τους συμμάχους της. 
Τόσο καιρό δουλεύουν το "πρόγραμμα" αυτό - δεν θα το θυσιάσουν επειδή απλά τους πιέζει ο χρόνος για την συμφωνημένη χρηματοδότηση και οι γερμανικές εκλογές. 

Το σκηνικό της συμπαιγνίας μπορεί να αλλάξει μόνο αν αυτοί οι (ευνοϊκοί) παράγοντες χρησιμοποιηθούν από την ελληνική πλευρά όταν ΔΕΝ δει την "καθαρή λύση" που αναμένει και έχοντας ως σύμμαχο την κατανόηση των άλλων εταίρων και της Κομισιόν αλλά και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που δείχνει να ξυπνά λίγο πριν την εκλογική της εξαφάνιση. 

Η λύση στην οποία θα συμφωνήσουν ΔΝΤ και Σόιμπλε θα είναι λύση αναβολής για μετά τις γερμανικές εκλογές. 
Αυτό είναι σαφές. 
Κι αυτό από μόνο του δεν είναι τόσο κακό αφού πιθανότατα η γερμανική δεξιά θα αναγκαστεί να τα βρεί με τους άλλους εταίρους μετά τις εκλογές και να αλλάξει κάποιες προτεραιότητες - όταν μάλιστα το πιθανότερο είναι ένας νέος "μεγάλος συνασπισμός" με τους σοσιαλδημοκράτες ανεξαρτήτων ποιο θα είναι πρώτο ή δεύτερο κόμμα. 
Το κακό θα είναι να δεσμευτεί με αυτήν την λύση η χώρα μας σε μια βιωσιμότητα αλα γερμανικά, του χρέους της και σε μόνιμη αιμορραγία πόρων και παραγόμενου πλούτου στην χοάνη του χρέους:
η πεποίθηση που μοιράζονται ΔΝΤ και Γερμανία ότι η χώρα μας θέλει μερικές δεκαετίες ακόμη για να ανακάμψει, δεν είναι οικονομική ανάλυση αλλά πολιτική βούληση!
Εφόσον λοιπόν μια καθαρή λύση δεν είναι δυνατή στις 15 Ιουνίου, η ελληνική διαπραγματευτική αποστολή οφείλει να μην επιτρέψει η αναβολή των αποφάσεων για το χρέος για μετά τις γερμανικές εκλογές να μην εμπεριέχει σαφή μελλοντικά μέτρα ελάφρυνσης που απλά θα υλοποιηθούν από την επόμενη γερμανική κυβέρνηση όποια και να είναι αυτή - όπως τα μελλοντικά μέτρα-αντίμετρα της β΄αξιολόγησης θα εφαρμοστούν από την επόμενη ελληνική κυβέρνηση όποια και να είναι αυτή. 
Γιατί ακόμη και αν έπαιρναν την πρωτιά οι σοσιαλδημοκράτες στις γερμανικές εκλογές, η έγνοια τους θα ήταν πρώτα το γερμανικό σχέδιο και μετά όλα τα άλλα - τόχουν αποδείξει επανειλημμένα αυτό. Η πολιτική εξόδου μας από την παγίδα του χρέους δεν μπορεί να στηρίζεται σε μη ρεαλιστικά δεδομένα.

Πολιτική γενικώς δεν γίνεται με ελπίδες και υποσχέσεις. 
Πολιτική γίνεται με αξιοποίηση ρεαλιστικά των δυνατοτήτων που παρουσιάζονται. 
Και δέσμευση υπογραφών. 

Αυτήν την στιγμή δυο παράγοντες είναι υπέρ της χώρας μας: 
  • η ολοκλήρωση της αξιολόγησης άρα και η υποχρέωση των θεσμών να παρέχουν χρηματοδότηση εντός μηνός και 
  • οι γερμανικές εκλογές που θα τιναχτούν στον αέρα από μια άρνηση των γερμανών να δεσμευτούν στο πακέτο "μέτρα-βιωσιμότητα χρέους".
Για την ελληνική διαπραγματευτική αποστολή η εντολή σε αυτήν την ευνοϊκή περίσταση δεν μπορεί να είναι άλλη από την επίδειξη αποφασιστικότητας τύπου "ή ταν ή επί τας". Αν αυτήν τη φορά δεν κάνουν "οι άλλοι" το βήμα πίσω, θα έχουμε ηττηθεί οριστικά στην διαπραγματευτική μας προσπάθεια για την έξοδο από την επιτροπεία με ότι πρακτικά θα σημαίνει αυτό για την αριστερή διακυβέρνηση και το μέλλον της παραγωγικής μας ανασυγκρότησης.


πηγή tvxs




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU